Francuski dziennik powołuje się na częściowo odtajnione dokumenty Centralnej Dyrekcji Wywiadu Wewnętrznego (DCRI), przekazane na początku sierpnia trzem paryskim sędziom. Wśród nich jest wykaz rozmów telefonicznych wykonanych przez Meraha. Wynika z nich, że między 1 września 2010 roku a 20 lutego 2011 roku Merah wykonał ponad 1800 rozmów. By uniknąć kontroli policji, wykorzystywał karty SIM zarejestrowane na nazwisko swojej matki - Aziri.
Wilk niezupełnie samotny
"Le Monde" zwraca uwagę zwłaszcza na 186 telefonów lub sms-ów nie tylko do Egiptu, gdzie wówczas mieszkał brat Meraha, czy Algierii, gdzie był jego ojciec, ale także do Maroka, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, na Wybrzeże Kości Słoniowej, do Kenii, Chorwacji, Rumunii, Boliwii, Tajlandii, Rosji, Kazachstanu, Laosu, Tajwanu, Turcji, Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Izraela i Bhutanu.
Zdaniem dziennika ta lista pozwala wyrobić sobie obraz kontaktów, jakie nawiązał Merah; na przykład do Bhutanu dzwonił pod dziewięć numerów. Ujawnione przez DCRI informacje nie pozwalają ocenić, kim byli jego rozmówcy - dodaje dziennik.
Materiały kontrwywiadu przeczą jednak słowom szefa DCRI Bernarda Squarciniego o tym, że Merah nie należał do żadnej siatki i sam przeszedł proces radykalizacji - zauważa "Le Monde" w artykule "Mohammed Merah, niezupełnie samotny wilk".
Zginął od kuli snajpera
Merah zabił siedem osób, w tym troje dzieci i nauczyciela ze szkoły żydowskiej, filmując swoje ataki, których dokonał w miasteczku Montauban i przed żydowską szkołą w Tuluzie. Następnie zabarykadował się w swoim mieszkaniu i stamtąd przez ponad dobę odpierał ataki policjantów, którzy próbowali dostać się do środka i pojmać zamachowca. Zginął od snajperskiego strzału w głowę po 32-godzinnej akcji policyjnej. Zabicie go prokuratura uznała za akt uprawnionej samoobrony.
zew, PAP