Mama na rynku

Kluczem do nowej epoki gospodarczej jest mama, a nie szef banku centralnego czy przywódca państwa - stwierdzają analitycy rynków pracy. Nie trzeba chyba dodawać, że takie słowa padają w Stanach Zjednoczonych, a nie w Polsce. Amerykanie bowiem już dawno stwierdzili, że rosnąca liczba pracujących kobiet nie jest anomalią przyrodniczą, ale szansą na generowanie rozwoju gospodarczego. Co trzecia firma znajduje się w damskich rękach (20 lat temu co dwudziesta). Przedsiębiorstwa te zajmują się zarówno przedsięwzięciami konstrukcyjnymi, handlem nieruchomościami, jak i usługami finansowymi i doradczymi. Co więcej, kobiecość (wyrażająca się w zdolnościach adaptacyjnych, umiejętności znoszenia porażek i niejasnych sytuacji) w epoce integracji ekonomicznej ma być na wagę złota.
W Polsce jest inaczej: kobiety wykazują aktywność na rynku pracy jedynie krótko po ukończeniu szkoły i rzadko zmieniają pracę z powodu "zniechęcenia barierami". Bariery to nie tylko konieczność nieustannego dowodzenia własnej wiarygodności, utrudniony dostęp do kredytów czy większe niż w wypadku mężczyzn zagrożenie bezrobociem. Barierą jest prawo, nie uwzględniające realiów gospodarczych i sposobu myślenia pracodawców, wśród których panikę wywołuje fakt, że księgowa może zostać matką. Nowa ustawa wydłużająca urlop macierzyński z 16 do 26 tygodni nie tylko spowoduje niespodziewane i nieuzasadnione obciążenia budżetowe (ok. 450 mln zł rocznie), ale pozwoli pracodawcom znaleźć dodatkowy argument na rzecz tezy, że zatrudnienie kobiety wiąże się z dużym ryzykiem i jeszcze większymi kosztami. Gdy zaś kobieta stanie się pracownikiem drugiej kategorii, będzie mogła liczyć najwyżej na posadę, nigdy natomiast na zawodowe wpływy i pieniądze.