Alicje w krainie upiorów

Jest taki kraj, gdzie upiory, o których za chwilę, z zaciekłością atakują Bogu ducha winne Alicje. Imię zresztą nie ma tu znaczenia. Jest taka kraina i to nie za siedmioma górami i rzekami, ale tu, nad Wisłą, gdzie pięciu minutom nadaje się niszczącą moc. Tu nawet Presleyowi, oczywiście gdyby jeszcze żył, codziennie jakiś upiór płci żeńskiej czy męskiej szeptałby przed zaśnięciem do ucha: "Stary, bądź czujny, masz właśnie swoje pięć minut i już niedługo nie będzie miało znaczenia, że komuś się podoba, jak śpiewasz". Upiorom, które nie dają nam spać po nocach, generalnie chodzi o to, żebyśmy nigdy nie byli usatysfakcjonowani tym, co już osiągnęliśmy, i żebyśmy nieustannie czuli na plecach ich złowieszczy oddech. Żebyśmy każdego dnia musieli się rodzić na nowo i z trudem godnym Syzyfa chuchać i dmuchać na swoje pięć minut. Boi się więc pani Kowalska i pan Kowalski, chociaż aktywność upiorów jest najbardziej spektakularna, gdy dotyczy tzw. osób publicznych. Bójcie się więc aktorko i aktorze, pisarzu i pisarko, dziennikarzu i dziennikarko.
Ostatnio z niesłychaną skrupulatnością, godną lepszej sprawy, rodzime upiory zaczęły śledzić medialne losy Alicji Resich-Modlińskiej. Miała pecha i właśnie została redaktor naczelną jednego z tygodników. Jak na kraj upiorów przystało, te nie wykazały najmniejszego zainteresowania zawodowymi walorami wspomnianej. Tym na przykład, że dostała kilka Wiktorów, że była jedną z pierwszych prezenterek swobodnie rozmawiających z wielkimi tego świata itd. To przeszłość. Było minęło. A wszystko zaczęło się od reklamy z wizerunkiem naczelnej - jej uśmiechnięta twarz zawisła na olbrzymim billboardzie na gmachu dawnego komitetu centralnego. Problemem jest to, że naczelna wygląda na nim bardzo atrakcyjnie, a przecież nie powinna - gorączkują się upiory. Jeden z felietonistów, specjalista od eleganckiego towarzystwa, natychmiast i nie bez satysfakcji zauważył, że naczelna zawsze była znana z wyjątkowej troski o jakość swoich zdjęć. Niedopuszczalne. Gdyby więc komuś znowu przyszła ochota na to, aby zawisnąć na gmachu dawnego komitetu centralnego, niech nie prowokuje upiorów i zrobi sobie zdjęcie w automacie na Dworcu Centralnym. Najlepiej po nie przespanej nocy. Będzie wyglądał jak upiór. Chociaż zawsze istnieje ryzyko, że ten bystrzejszy i tak rzuci mu się do gardła i publicznie wytknie brak estetycznego profesjonalizmu i graniczącą z arogancją nonszalancję. I tak źle, i tak niedobrze.
Na razie upiory z lubością grzebią w reklamowym wizerunku naczelnej. "Czyja to buźka zastąpiła wizerunki przywódców, sekretarzy, brodatych i wąsatych klasyków marksizmu i leninizmu?" - pyta felietonista "Polityki" i dodaje: "Magazyn redagowany przez Alicję od wieczorynek sięga szczytów niedostępnych dla zjadaczy hot dogów: Pazura z Pazurową, Amazonki, Hubert Orłowski [pewnie felietoniście chodziło o Urbańskiego?]. Aż żal, że zatyrana pani redaktor zapomniała o Cejrowskim. Tak rozkosznie z nim występowała [felietonista wie, bo oglądał?], tacy byli zgrani umysłowo. Powinna na billboardzie znaleźć się w towarzystwie Wojtusia, profil w profil". Ale po co? - pytam. Czy tylko po to, żeby felietoniście gmach KC zrymował się z kwadransem WC?
Strach pomyśleć, co by się mówiło i pisało, gdyby nad Wisłą zamieszkała czarnoskóra megagwiazda Oprah Winfrey.
I gdyby któremuś z upiorów wpadł w ręce firmowany jej nazwiskiem (i sprzedawany w milionach egzemplarzy) magazyn "O". Na każdej okładce zawsze to samo oblicze - redaktor naczelnej. Oprah w maju i w czerwcu, i w sierpniu, i pod koniec roku, i na jego początku. Jakżeby upiory intelektualnie kąsały biedaczkę za jej manię wielkości, za nieodpowiednie do tuszy kreacje itd. Powodów znalazłoby się tysiące.
A gdyby tak na zasłużonym ideologicznie budynku zawiesić wyretuszowany jak najstaranniej wizerunek któregoś z upiorów? Nie byłoby kąsania? Z dziennikarskiego obowiązku przeczytałam raz jeszcze cytowany fragment i nie znalazłam w nim niczego poza nieelegancką uszczypliwością i trudną do zrozumienia niechęcią. Bo o tę łatwą do odczytania aż nie śmiem felietonisty posądzać. Tak jak nie chce mi się już interpretować słów innego felietonisty - z "Gazety Polskiej" - który nie miał oporów, żeby napisać: "Feministki są, niestety, za głupie, żeby z nimi dyskutować. Czy to nie dziwne? Człowiek mądry nie mógłby wierzyć w kolejną prymitywną ideologię obiecującą raj, jeśli tylko coś zniszczymy". Czy autor tej wyrafinowanej intelektualnie kombinacji naprawdę nie wie, na czym polega seksistowski totalitaryzm? "Wszystkie te ideologie są bliźniaczo podobne: mówią rzeczy szlachetne, ale w swej istocie bazują na nienawiści. Może dlatego, że to jedyne, co może dać masową popularność" - napisał. Komu? - pytam. I już wiem: polskie upiory, i to bez względu na płeć, polują na Alicje, ponieważ są przekonane, że te bardzo im szkodzą. Tyle że nie do końca potrafią wyartykułować, na co im szkodzą. Czyżby na popularność?