Po wojnie walczył m.in. w Wietnamie, Libanie, Syrii, Etiopii, Angoli i Afganistanie. Dowodził też jedną z armii wojsk radzieckich w Niemczech, Nadkarpackim Okręgiem Wojskowym i Wojskami Lądowymi ZSRR.
W 1986 roku wydawał rozkazy żołnierzom skierowanym do gaszenia pożaru w elektrowni atomowej w Czarnobylu, a w 1991 roku - wojskom rzuconym przeciwko powstańcom w Wilnie.
Do 1989 roku był pierwszym zastępcą szefa Sztabu Generalnego.
W sierpniu 1991 roku był jednym z liderów puczu Giennadija Janajewa. Jako jedyny z jego uczestników nie przyjął amnestii i zażądał procesu sądowego. W 1994 roku go uniewinniono.
Trzykrotnie był wybierany na deputowanego do Dumy Państwowej, niższej izby rosyjskiego parlamentu. Po raz ostatni w 2003 roku. Uważany był za lidera weteranów wojennych w Rosji.
Do ostatniego tchu bronił ZSRR i Józefa Stalina. Nosił tytuł bohatera Związku Radzieckiego.
pap, em