Tłumy pożegnały Irenę Szewińską. „Dla świata była wspaniałą lekkoatletką, dla rodziny najwspanialszą kobietą”

Multimedalistka

Jedna z najbardziej utytułowanych polskich sportsmenek pierwsze międzynarodowe sukcesy osiągnęła w 1964 roku. Podczas rozgrywanych w Warszawie europejskich igrzysk juniorów zdobyła trzy złote medale wygrywając bieg na 200 metrów i skok w dal oraz wraz z koleżankami w biegu rozstawnym na 4 × 100 metrów. Miesiąc później na igrzyskach olimpijskich w Tokio wywalczyła srebrne medale w skoku w dal i biegu na 200 metrów, a wraz z Teresą Ciepły, Haliną Górecką i Ewą Kłobukowską poprawiając rekord świata (czasem 43,69) zdobyła złoto w sztafecie sprinterskiej.

Podczas kolejnych igrzysk w Meksyku, zwyciężyła w biegu na 200 metrów oraz zdobyła brąz na dystansie 100 metrów. W Monachium wywalczyła brązowy medal w biegu na 200 metrów i dotarła do półfinałów rywalizacji na dystansie 100 metrów. Na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku zdobyła złoty medal, ustanawiając czasem 49,29 nowy rekord świata.

Po zakończeniu kariery sportowej zaangażowała się w pracę działaczki m.in. w Polskim Związku Lekkiej Atletyki, w Polskim Komitecie Olimpijskim oraz Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim.

Ikona sportu

W czasie swojej kariery sportowej 10-krotnie poprawiała rekordy świata. Siedmiokrotnie zdobywała medale olimpijskie na czterech IO z rzędy. Wielokrotnie sięgała po krążki Mistrzostw Europy i Mistrzostw Polski w biegach i skoku w dal. Czterokrotnie była wybierana najlepszym sportowcem Polski w plebiscycie Przeglądu Sportowego i czterokrotnie zajmowała drugie miejsce. W 1974 agencja prasowa United Press International wybrała ją najlepszą sportsmenką na świecie. Odznaczona m.ni. Orderem Orła Białego i Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 roku odebrała w Japonii Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca, trzeci najważniejszy order w tym kraju.