VAR spełnia swoją rolę. Przypomnijmy, rok 1986, mistrzostwa świata w Meksyku, ćwierćfinałowy mecz Argentyna – Anglia. Słynny Diego Maradona strzela bramkę… ręką, która do historii przechodzi jako „ręka Boga”. Anglia odpada z turnieju. Maradona, obecnie słynny z otyłości i używek, potrzebował 29 lat, aby przyznać się do faulu i osobiście przeprosił arbitra tamtego spotkania. Rok 2010, mundial w RPA, ćwierćfinałowy mecz Niemcy – Anglia. Frank Lampart strzela, piłka odbija się od poprzeczki i wpada do bramki, co najmniej 0.5 m od linii bramkowej. Widzi to cały stadion i miliardowa publiczność telewizyjna. Nie widzi sędzia. Anglia znowu odpada z turnieju. Drużyna, która zawsze wymieniana jest ścisłym gonie faworytów dwukrotnie odpada, bo sędzia nie zauważył, był źle ustawiony, nie lubił Anglików… Teraz to niemożliwe.
Plany powołania Superligi Europejskiej złożonej z piłkarskich gigantów mają ponad 20 lat. Upominały się o to bogate i najlepsze kluby, FIFA mówiła stanowcze „nie”. Teraz Infantino stawia pytanie: „A właściwie dlaczego?”.
Impulsem jest sytuacja w ligach krajowych, gdzie największe kluby oderwały się od reszty stawki poziomem piłkarskim i możliwościami finansowymi. To jest już nudne. Zaczyna się sezon, a już można wskazać mistrza. Póki co. trybuny nie pustoszeją, choć nie ma najmniejszego problemu by kupić bilet na mecz Barcelony czy Realu. Bo to właśnie pomiędzy tymi drużynami rozstrzyga się rywalizacja. Coś tam ugrać może Atletico, ale to do FCB przechodzi Griezmann. A kto będzie mistrzem Francji? PSG, na półmetku rozgrywek ma już 7 punktów przewagi nad drużyną z Marsylii. Kto wygra we Włoszech? Juventus, podobnie jak w ostatnich ośmiu sezonach. W Monachium też po raz ósmy oblewać się będą piwem wznosząc puchar, choć skąpstwo transferowe władz tego klubu powoduje, że rywale naciskają. Pozostaje oglądanie ligi angielskiej, tam poziom jest od lat był wyrównany. Ale 10 punktów przewagi Liverpoolu nie pozostawia złudzeń.
Skoro już znamy rezultaty rozgrywek krajowych, i ze znudzeniem oglądamy kolejne zwycięstwa faworytów, zostaje Liga Mistrzów. Na szczęście wiosną jest faza play off. Jesienna rywalizacja grupowa nie ma większego sensu, i tak wiadomo, kto awansuje. Tegoroczne rozgrywki tylko to potwierdziły. Nie awansował dokładnie żaden zespól spoza pięciu czołowych lig europejskich. Za wysokie progi, socjalistyczne wyrównywanie szans ma sens zerowy, podobnie jak w gospodarce. Jakoś Trabantów i Syrenek nie widzieliśmy w wyścigowej formule 1.
Problem w tym, że meczy na najwyższym poziomie Champions League zobaczymy niewiele, zaś każdy weekend nużyć nas będą rozgrywki krajowe. O lidze polskiej nie wspominam celowo, konsekwentnie twierdząc, że to jakaś inna dyscyplina sportu, z pogranicza cyrku i paraolimpiady.
Prezesi Juventusu proponują, by hierarchię w futbolu przewrócić do góry nogami. Jak pisze Dariusz Wołowski w GW, Ligę Mistrzów w formacie Superligi gramy w weekendy, poszerzamy do np. 20 topowych zespołów, osiągamy wzrost oglądalności, a więc więcej kasy dla klubów. Kibice mają 38 meczy w sezonie i każdy jest ważny. Rozgrywki krajowe; wtorek, środa, czwartek. To dla lokalnych patriotów, w Polsce np. Piasta Gliwice czy Jagiellonii Białystok (znacie jakiegoś piłkarza z tych klubów?).
Szanowny Panie Infantino,
Nie ma co czekać, trzeba to zrobić. Tym bardziej, że jeszcze dużo pracy przed panem. Kolorowe kartki – do muzeum sportu. 89 minuta rusza kontra z przewagą liczebną – żółta kartka za faul taktyczny. Fakt, nie brutalny, tylko spodenek się uczepił. Dalej podpowiem za odpowiednim wynagrodzeniem.