Moje drugie Powstanie Warszawskie

Moje drugie Powstanie Warszawskie

Dodano:   /  Zmieniono: 
Nie urodziłem się pierwszego sierpnia, bo człowiek nie wybiera daty swych narodzin, imienia, ani rodziców. Tego wyboru dokonuje za nas przypadek, biologia albo Bóg i sadza nas gdzieś na osi czasu. Gdybym jednak urodził się pierwszego sierpnia, to o godzinie 17 przyłączyłbym się do powstania, nawet bez broni, co było dosyć powszechne acz nieco nietypowe, jak na powstanie zbrojne.
Co więcej, przyłączyłbym się mimo wiedzy i doświadczenia, które mam dzisiaj, a może właśnie dlatego, że już wiem jak było.

Przyłączyłbym się dlatego żeby walczyć, pokonać wroga lub zginąć, bo śmierć i tak była wszystkim pisana. Być może zginąłbym przywalony jakąś kamienicą, dobity w szpitalu albo od kuli snajpera i teraz leżałbym w jakiejś nieekshumowanej zbiorowej mogile, albo spłonąłbym bezimiennie na stosie innych ciał. A może bym przeżył.

Bodaj Jan Parandowski powiedział kiedyś, że w historii prawdziwe są tylko daty, choć osobiście uważam, że i to nie zawsze jest prawdą. Mimo wszystko, o historii najwięcej mówią liczby. Są najbardziej obiektywne, przemawiają prosto, są zrozumiałe dla większości, obiektywne.

Dzisiaj wszystkie media w poczuciu odpowiedzialności za prawdę historyczną podają liczby właśnie, że Polaków zginęło:

200.000 cywilów,
18.000 powstańców.
i jak Atlantyda, znikło jedno piękne miasto.

Ta prawda nie będzie jednak pełna i nie daje prawdziwego obrazu, jeśli nie dodamy, jakie były straty hitlerowców. Zginęło tylko:
1.800 Niemców, Rosjan, Ukraińców, Azerów, Turkmenów i kilku innych narodowości ze Wschodu i Zachodu.

I to jest najgorsze. Nic tak mnie nie przeraża i przynosi bólu jak to właśnie, że w naszym Powstaniu Warszawskim zabiliśmy tak mało wrogów, za to oni zabili nas tak dużo. Aż chce się krzyczeć z rozpaczy.

Jak to możliwe? Możliwe - "...a na tygrysy mamy visy...".

Wydawać by się mogło, że winni tej hekatomby są znani i powinniśmy ich osąd pozostawić historii, to jednak okazuje się, że tak nie jest. Nie wszyscy odrobili lekcje. Otóż znany i namaszczony profesor, i kandydat na prezydenta i premiera, niedawno w TOK FM, na pytanie, kto jest winny katastrofy Powstania Warszawskiego, odpowiada spokojnie - Niemcy i Rosjanie. No kurczę, mogli walczyć z nami tak, byśmy jednak wygrali, jacy niewdzięcznicy ci najeźdźcy. Po czym dodał, że wyjce cmentarne to lud Warszawy. Oto słowo polityka.

Już raz nieodpowiedzialność i polityczna indolencja liderów wsparta przez ówczesne media (zapraszam do lektury choć tytułów gazet z lat 1937/39 - przerażające!) ściągnęła na nasz naród katastrofę.

Wszystko zatem przed nami. Jeżeli profesor zostanie tym kim chce być, to wyjce będą ludem Warszawy i drugie powstanie też będzie hekatombą.

Tak uważam, ja żywy i martwy jednocześnie.

Ostatnie wpisy

  • Zacharski wizytuje Polskę20 sty 2015Kolejne tournée po Polsce odbywa Marian Zacharski. Wybrał sobie dobry czas. Czytelnicy mają świeżo w pamięci obrazy z pogrzebu premiera Józefa Oleksego, w którym uczestniczyli niemal wszyscy politycy polscy (oprócz jednego), wypowiedzi tych z...
  • Tydzień krymskich jaj9 mar 2014Od ponad trzydziestu lat Polska nie była zagrożona, jak w ostatnich tygodniach, twierdzą zgodnie lewi, prawi politycy i dziennikarze niezależni, a dzisiaj niezależni są wszyscy. Niektórzy są też niezależni od wiedzy. Nawet szef BBN stwierdził, że...
  • Obywatelski bunt szpiegów2 sty 2014Czego ci ludzie chcą od pana Antoniego Macierewicza? Dziennikarze, komentatorzy, politycy, hejterzy wsiedli na tego biednego człowieka i jeżdżą jak na łysej kobyle. Potem idą do kasy i biorą tantiemy, wynagrodzenie, dostają nowe zlecenia i nieźle...
  • Sicz Zaporoska4 gru 2013Pójdę pod prąd i po raz kolejny narażę się bogoojczyźnianym wyznawcom teologii sienkiewiczowskiej, trawiącej od lat nasze społeczeństwo. Zakażenie wirusem "trylogiowatym" dotyczy prawie wszystkich Polaków, od Pana Prezydenta do mnie samego...
  • Nasz Homeland28 lis 2013Nasłuchałem się ostatnio entuzjastycznych opinii o serialu szpiegowskim "Homeland". Postanowiłem go obejrzeć i zasiadłem przed telewizorem z nadzieją, że doznam niezapomnianego przeżycia. I rzeczywiście, doznałem przeżycia i naszły mnie refleksje.