Historia polskiej flagi to historia bohaterska. Historia zwycięskich bitew polskiego oręża pod białoczerwonymi sztandarami. Historia pierwszej europejskiej ustawy zasadniczej, wreszcie historia walki o wolność i o przetrwanie – narodu, państwa, wartości, które stały u zarania państwa polskiego. Różne koleje losu były udziałem Polaków pod flagą białoczerwoną. Były wśród nich i momenty chwały, i chwile walki, i czas długiej, mozolnej pracy, by białoczerwone znaczyło dla przyszłych pokoleń to, co znaczyło dla ich przodków. Troską władz, którym szczególnie w trudnych powierzane były narodowe symbole, było zawsze wysoko nieść flagę białoczerwoną, symbol niezależności, przetrwania i waleczności narodu, któremu nie raz przyszło udowadniać swoje prawo do godnego miejsca w Europie.
Wysoko nieść białoczerwoną – to przesłanie ostatniego prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej na Uchodźstwie, Ryszarda Kaczorowskiego. Człowieka honoru, który swoim życiem udowadniał, że dbałość o Rzeczpospolitą to nie tylko wielkie dzieła i czyny, ale i te wszystkie drobne z pozoru decyzje i działania, które w codziennych zmaganiach tworzą kształt dzisiejszej Polski.
Wysoko nieść białoczerwoną flagę – to znaczy być ze swojej polskości dumnym i o Polskę się troszczyć, mieć jej dobro zawsze przed sobą, ponad własne dobro i spokój.
W tym wymiarze przesłanie prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego realizuje Pan Michał Maciej Lisiecki – przedsiębiorca, który za cel postawił sobie zachowanie polskości w mediach. Wydawca, który jak mało kto rozumie, że media reprezentują nie tylko kapitał, który za nimi stoi, ale i interesy tego kapitału. Wydawca, który od podstaw stworzył polską grupę medialną w oparciu o polski kapitał i który nie ukrywa, że jego nadrzędnym celem jest interes Polski. Który w ostatnich latach podjął szereg odważnych decyzji, dzięki którym debata publiczna w naszym kraju nabrała nowej jakości i że rozmawiamy o sprawach dla kraju ważnych i fundamentalnych. Który dba o to, żeby wydawane przez niego tygodniki i ich dziennikarze dochowywali najwyższych standardów uczciwości i rzetelności dziennikarskiej, a jednocześnie nie mieli obaw podejmując tematy trudne, idące pod prąd powszechnym przekonaniom i opiniom, jeżeli wymaga tego polski interes.
Pan Michał Maciej Lisiecki jest człowiekiem, który uratował przed upadkiem jeden z najbardziej opiniotwórczych polskich tygodników „Wprost”. Przywrócił debacie publicznej niezwykłe i najbardziej prestiżowe wyróżnienie wolnej Polski – Nagrodę Kisiela. Wsparł powstanie najważniejszego dziś głosu Polski konserwatywnej, współtworząc tygodnik dziennikarzy niepokornych „Do Rzeczy”. Na łamach obu tygodników dziennikarze niejednokrotnie podejmowali tematy trudne i stawali samotnie przeciwko powszechnej opinii – mając wsparcie w osobie wydawcy, który nie ugiął się pod naciskami politycznymi i biznesowymi i który dobrostan Polski oraz wolność słowa stawia na pierwszym miejscu, nawet jeżeli nie zawsze są one tożsame z dobrostanem wydawnictwa.
Dzisiaj, w imieniu tych wszystkich, którym spuścizna II Rzeczpospolitej i jej wartości jest droga, którzy kontynuują drogę i dzieło prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, chcemy wyrazić uznanie Panu Michałowi Maciejowi Lisieckiemu za to, iż w codziennej działalności dowodzi, iż nieść wysoko białoczerwoną flagę można również prowadząc działalność biznesową.
W jednym z wywiadów ostatni prezydent Rzeczpospolitej Polskiej na Uchodźstwie Ryszard Kaczorowski powiedział: Mam dwie takie pamiątki, bardzo dla mnie ważne, które czekają na to, żebym zabrał je ze sobą do grobu. To skała z Monte Cassino i garść ziemi spod dębów w parku na Zwierzyńcu. Tych dębów, które tworzą pomnik Konstytucji 3 Maja i pod którymi kilkadziesiąt lat temu składałem przyrzeczenie harcerskie. Ale Prezydent zostawił po sobie jeszcze jedną cenną pamiątkę: Godło Państwa Polskiego, które zdobiło siedzibę Prezydenta i Rządu II Rzeczpospolitej Polskiej na „Zamku” w polskim Londynie.
Dzisiaj, w dowód uznania za działalność w polskim interesie narodowym, za odwagę i bezkompromisowość oraz za rolę, którą odgrywa w kształtowaniu polskiej debaty publicznej, to właśnie godło, symbol wartości, które stały u zarania i na straży demokratycznego i wolnego państwa polskiego, mamy honor przekazać Panu Michałowi Maciejowi Lisieckiemu, wydawcy tygodników „Wprost” i „Do Rzeczy”. To wielkie wyróżnienie, ale i wielkie zobowiązanie na przyszłość. Życzymy Panu sił, aby dalej niósł Pan tę odpowiedzialność i ten sztandar – wysoko, możliwie najwyżej.