Prof. Małgorzata Omilanowska jest historykiem sztuki; specjalizuje się w problemach architektury XIX i XX wieku, teorii sztuki i opieki nad zabytkami. Jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, studiowała także na Wydziale Architektury Uniwersytetu Technicznego w Berlinie. Doktoryzowała się na Uniwersytecie Warszawskim w 1995 roku, a habilitowała - w Instytucie Sztuki PAN w 2005 roku. Odbyła też studia podyplomowe w zakresie finansów i podatków w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (dyplom 2003).
Omilanowska była stypendystką kilkunastu europejskich instytucji naukowych, m.in. British Academy oraz Wissenschaftskolleg zu Berlin. Uczestniczyła też w wielu międzynarodowych projektach naukowych, współpracując m.in. z Instytutem Herdera w Marburgu i Geisteswissenschaftliches Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas w Lipsku. Od 1985 roku jest pracownikiem w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, w latach 1999-2007 była wicedyrektorem, a ostatnio - redaktor naczelną Słownika Architektów Polskich. Jednocześnie od 2006 roku jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego, a od września 2008 - dyrektorem Instytutu. Jest członkinią wielu rad naukowych polskich i niemieckich instytucji, m.in. Instytutu Herdera w Marburgu i Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, Council of Europa Nostra, Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Polskiego Komitetu ICOMOS, prezesem Patria Polonorum.Omilanowska ma na swoim koncie liczne publikacje, jest autorką książek naukowych: „Most i wiadukt im ks. Józefa Poniatowskiego", „Stefan Szyller (1857-1933). Warszawski architekt doby historyzmu", „Atlas zabytków architektury w Polsce" (współautorstwo), „Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej", „Nadbałtyckie Zakopane. Połąga w czasach Tyszkiewiczów". Zajmowała się także popularyzacją wiedzy o historii sztuki i zabytkach wydając m.in. książki: „Zagadki z historii sztuki", „Polska. Pałace i dwory", „Polska. Świątynie, klasztory i domy modlitw".
eb, pap