Świnka morska obudowana elektroniką i uzbrojona niczym komandos Gromu staje do walki ze zbuntowanymi żelazkami, tosterami i odkurzaczami. Towarzyszy jej muszka owocówka, która sądzi, że jest helikopterem szturmowym. „Załoga G” to komputerowa adaptacja najnowszego filmu wytwórni Walta Disneya. W porównaniu ze swoimi poprzednikami charakteryzuje się wysoką grywalnością i ma szansę zdobyć sobie zwolenników nie tylko wśród najmłodszych.
Fabuła opiera się na spiskowej teorii dziejów, tyle że z solidnym przymrużeniem oka. Szalony naukowiec wyprodukował miliony przedmiotów codziennego użytku. Kiedy trafiły wreszcie pod strzechy na dany sygnał przetransformowały się w bojowe roboty (w grze występuje 60 rodzajów różnych maszyn) i zwróciły przeciw właścicielom. Nasi bohaterowie - świnka morska Darwin i muszka Mooch – to tymczasem efekt eksperymentów CIA na zwierzętach. Rozumne, wykształcone i sprawniejsze od Jamesa Bonda zwierzątka stają się jedyną nadzieją ludzkości.
Darwina i Moocha obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby. Trudno o bardziej zgrany duet: owocówka wślizguje się w każdą szparę, a wykorzystując umiejętność slow motion jest w stanie przefrunąć nawet przez wirujący wentylator. Zadaniem muszki jest sabotaż i wyłączanie elektronicznych blokad, nieprzekraczalnych dla świnki morskiej. Darwin wykonuje malownicze salta, skacze na plecaku rakietowym, doskonale radzi też sobie z biczem energetycznym i działkiem plazmowym. Kiedy bohaterowie wsiadają do swojego, przypominającego młynek dla chomika, pojazdu rozgrywka zamienia się w szaleńczy, pełny efektów specjalnych wyścig.
Grę trudno uznać za pacyfistyczną, ale można ją kupić dziecku nie lękając się o jego zdrowie psychiczne. Przeciwnikami są wyłącznie maszyny, nie leje się krew i nikomu tak naprawdę nie dzieje się krzywda. W grze premiowana jest pomysłowość. Każdą przeszkodę można pokonać co najmniej na kilka różnych sposobów. Z drugiej strony dzięki oferowanym podpowiedziom trudno się zgubić, a otoczenie dostosowuje się do stylu gry użytkownika. Jeżeli np. preferujemy rozwiązania siłowe, na swojej drodze znajdziemy więcej amunicji, jeżeli bliższe nam działania szpiegowskie – nie zabraknie odpowiednich gadżetów.
Darwina i Moocha obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby. Trudno o bardziej zgrany duet: owocówka wślizguje się w każdą szparę, a wykorzystując umiejętność slow motion jest w stanie przefrunąć nawet przez wirujący wentylator. Zadaniem muszki jest sabotaż i wyłączanie elektronicznych blokad, nieprzekraczalnych dla świnki morskiej. Darwin wykonuje malownicze salta, skacze na plecaku rakietowym, doskonale radzi też sobie z biczem energetycznym i działkiem plazmowym. Kiedy bohaterowie wsiadają do swojego, przypominającego młynek dla chomika, pojazdu rozgrywka zamienia się w szaleńczy, pełny efektów specjalnych wyścig.
Grę trudno uznać za pacyfistyczną, ale można ją kupić dziecku nie lękając się o jego zdrowie psychiczne. Przeciwnikami są wyłącznie maszyny, nie leje się krew i nikomu tak naprawdę nie dzieje się krzywda. W grze premiowana jest pomysłowość. Każdą przeszkodę można pokonać co najmniej na kilka różnych sposobów. Z drugiej strony dzięki oferowanym podpowiedziom trudno się zgubić, a otoczenie dostosowuje się do stylu gry użytkownika. Jeżeli np. preferujemy rozwiązania siłowe, na swojej drodze znajdziemy więcej amunicji, jeżeli bliższe nam działania szpiegowskie – nie zabraknie odpowiednich gadżetów.
[[mm_1]]