26 sierpnia wszedł do kin film "Nawet deszcz" w reżyserii Icíar Bollaín. Film otrzymał trzy nagrody na festiwalu Goya 2011. Był też hiszpańskim kandydatem do Oscara.
"Nawet deszcz" to trzy równolegle toczące się historie: film o Kolumbie realizowany w boliwijskiej dżungli, historia filmującej go ekipy oraz "wojna o wodę", która wybucha w trakcie zdjęć. Icíar Bollaín w mistrzowski sposób miesza sceny, miejsce i czas akcji ukazując paralele pomiędzy sytuacją Indian kiedyś i dziś. Opowiadana przez filmowców historia o brutalnej konkwiście stanie się odbiciem dramatycznych wydarzeń toczących się wokoło, a prawdziwe życie ekipy i filmowana przez nich historia splatają się zmuszając bohaterów do weryfikacji ich dotychczasowych przekonań.
Wewnętrzny konflikt przybyłych do Boliwii filmowców doskonale oddają kreacje aktorskie Meksykanina Gaela Garcii Bernala (znanego m.in. z kultowego "Amores Perros" oraz "Babel" Alejandro Gonzalesa Iarritu czy "Złego wychowania" Pedra Almodovara) oraz Luisa Tosara, najbardziej rozchwytywanego obecnie aktora w Hiszpanii ("Poniedziałki w słońcu"). - Zamieszki przeminą, a film będzie trwał wiecznie - mówi grany przez Bernala reżyser zaślepiony ideą stworzenia wielkiego dzieła filmowego, który bardziej przejmuje się cierpieniem Indian kilkaset lat wcześniej niż tym, które mógłby zarejestrować zaledwie kilka kilometrów dalej. Tymczasem producent Costa (Tosar), początkowo cyniczny egoista, nie pozostaje obojętny wobec cierpienia ludzi, z którymi zaprzyjaźnił się w trakcie zdjęć. To właśnie on przejdzie największą przemianę.
Hiszpańska Akademia Filmowa uznała "Nawet deszcz" za najlepszą hiszpańską produkcję 2010 roku i wybrała go kandydatem do Oscara. W trakcie procesu selekcji film doszedł do ostatniej dziewiątki tytułów typowanych przez Amerykańską Akademię Filmową w kategorii "najlepszy film nieanglojęzyczny". Dzieło Bollaín otrzymało też 13 nominacji do nagród Goya, w tym 3 statuetki: za najlepszy scenariusz oryginalny, dla najlepszego aktora drugoplanowego (Karry Elejande stworzył ciekawy psychologiczny obraz szczerego do bólu aktora alkoholika grającego rolę filmowego Kolumba) oraz za najlepszą muzykę. Autorem ścieżki dźwiękowej do filmu jest wybitny hiszpański kompozytor Alberto Iglesias na stałe współpracujący z Pedro Almodovarem.
"Nawet deszcz" to trzy równolegle toczące się historie: film o Kolumbie realizowany w boliwijskiej dżungli, historia filmującej go ekipy oraz "wojna o wodę", która wybucha w trakcie zdjęć. Icíar Bollaín w mistrzowski sposób miesza sceny, miejsce i czas akcji ukazując paralele pomiędzy sytuacją Indian kiedyś i dziś. Opowiadana przez filmowców historia o brutalnej konkwiście stanie się odbiciem dramatycznych wydarzeń toczących się wokoło, a prawdziwe życie ekipy i filmowana przez nich historia splatają się zmuszając bohaterów do weryfikacji ich dotychczasowych przekonań.
Wewnętrzny konflikt przybyłych do Boliwii filmowców doskonale oddają kreacje aktorskie Meksykanina Gaela Garcii Bernala (znanego m.in. z kultowego "Amores Perros" oraz "Babel" Alejandro Gonzalesa Iarritu czy "Złego wychowania" Pedra Almodovara) oraz Luisa Tosara, najbardziej rozchwytywanego obecnie aktora w Hiszpanii ("Poniedziałki w słońcu"). - Zamieszki przeminą, a film będzie trwał wiecznie - mówi grany przez Bernala reżyser zaślepiony ideą stworzenia wielkiego dzieła filmowego, który bardziej przejmuje się cierpieniem Indian kilkaset lat wcześniej niż tym, które mógłby zarejestrować zaledwie kilka kilometrów dalej. Tymczasem producent Costa (Tosar), początkowo cyniczny egoista, nie pozostaje obojętny wobec cierpienia ludzi, z którymi zaprzyjaźnił się w trakcie zdjęć. To właśnie on przejdzie największą przemianę.
Hiszpańska Akademia Filmowa uznała "Nawet deszcz" za najlepszą hiszpańską produkcję 2010 roku i wybrała go kandydatem do Oscara. W trakcie procesu selekcji film doszedł do ostatniej dziewiątki tytułów typowanych przez Amerykańską Akademię Filmową w kategorii "najlepszy film nieanglojęzyczny". Dzieło Bollaín otrzymało też 13 nominacji do nagród Goya, w tym 3 statuetki: za najlepszy scenariusz oryginalny, dla najlepszego aktora drugoplanowego (Karry Elejande stworzył ciekawy psychologiczny obraz szczerego do bólu aktora alkoholika grającego rolę filmowego Kolumba) oraz za najlepszą muzykę. Autorem ścieżki dźwiękowej do filmu jest wybitny hiszpański kompozytor Alberto Iglesias na stałe współpracujący z Pedro Almodovarem.