Polacy jako pierwsi w Europie mogą od 12 marca oglądać największą prezentację malarstwa hiszpańskiego z kolekcji Santander z Madrytu. Kolekcja, prezentowana w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, obejmuje prace najważniejszych malarzy hiszpańskich i artystów współpracujących z dworem w Madrycie. Wśród nich znajdują się prace m.in. Cranacha Starszego, El Greco, Zurbarána, Van Dycka, Rubensa, Tintoretta, Picassa i Miró.
W kolekcji znajdują się obrazy, kilka rysunków i dwie prace wielkich rzeźbiarzy, Alberta Sáncheza i Eduarda Chillidy. Zbiory te gościły w różnych miastach hiszpańskich i w kilku amerykańskich, ale po raz pierwszy zaprezentowane zostaną w innym kraju europejskim.
Eksponaty pochodzące z okresu prawie pięciuset lat, przedstawione są chronologicznie od drugiej tercji XVI wieku do 1973 roku. - Staraliśmy się zaprezentować na wystawie różne gatunki malarstwa – obrazy religijne, portrety, prace podejmujące motywy legendarne i mitologiczne, pejzaże, bukiety kwiatów, martwe natury i dzieła reprezentujące informel - wyjaśni José Manuel Cruz Valdovinos, kurator wystawy i autor wstępu do katalogu. W pierwszej sali znajdują się najstarsze prace, wśród nich obraz Lucasa Cranacha Starszego. - Artysta malował bardzo dużo, powtarzał pewne obrazy, ale temat "Święty Jan Chrzciciel nauczający" jest pracą unikalną w jego dorobku. Ponieważ sygnowana jest ona znakiem w formie węża o opuszczonych skrzydłach wiemy, że powstała po roku 1537, w którym zmarł syn malarza, Hans. "Chrystus ukrzyżowany" El Greco należy do późnego okresu twórczości tego artysty. Wskazują na to wydłużone proporcje ciała, dysproporcje fantastycznej wizji Toledo i efekty świetlne, charakterystyczne dla okresu manieryzmu. Są tu też obraz Francisco de Zurbarána "Najświętsza Maria Panna" wybitny ze względu na realizm, z jakim oddaje cechy materialne przedmiotów. Kolejna sala to galeria szesnasto- i siedemnastowiecznych portretów; można tu zobaczyć obrazy Tintoretta, Van Dycka i Rubensa.
W następnych salach można prześledzić dalszy rozwój sztuki hiszpańskiej i zobaczyć przykłady malarstwa romantyków, realistów, impresjonistów i postimpresjonistów aż do sztuki abstrakcyjnej. Są tu dwa portrety Joaquína Sorolli, jednego z najbardziej znanych malarzy hiszpańskich przełomu XIX i XX wieku, cieszącego się współcześnie międzynarodową sławą, obecnie powracającą. Artysta jest szczególnie ceniony za obrazy przedstawiające morze, łodzie i plażę, błędnie określane jako impresjonistyczne, reprezentujące luminizm, czyli realizm przekształcony za pomocą gry światła. Zdaniem kuratora wystawy, warto też zwrócić uwagę na obrazy Francisca Iturrina, fowisty, przyjaciela Matisse’a, często mylone z tym ostatnim, ponieważ obaj malowali tych samych modeli. Ostatnia sala obejmuje malarstwo i rzeźby wielkich hiszpańskich artystów XX wieku, łącznie z dwoma najważniejszymi - Picassem i Miró.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu zostało wybrane na miejsce prezentacji arcydzieł hiszpańskich artystów m.in. dlatego, że jako jedyne w kraju posiada zbiór kilkudziesięciu dzieł artystów hiszpańskich z lat 50. i 60. XX wieku, w latach 1972-2002 organizowało ich wystawy, a w 2004 r. pokaz rzeźb i rysunków Eduardo Chillidy. Tu przygotowano i z sukcesem prezentowano później w Salamance, ekspozycję śląskiego baroku (2005). - Wystawa kolekcji Santander jest więc twórczą kontynuacją dotychczasowych poczynań, a równocześnie pierwszą tak wartościową prezentacją sztuki europejskiej - powiedział Mariusz Hermansdorfer, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Kolekcję można będzie oglądać do 6 czerwca 2013 r.
Kolekcja Santander, zbierana przez instytucje bankowe, które weszły w skład Banku Santander, obejmuje malarstwo, rysunki, rzeźby, gobeliny i dzieła sztuki dekoracyjnej, a także setki monet bitych w Hiszpanii od III w. p.n.e. do wieku XX. Duża część kolekcji jest dostępna dla publiczności w Sali Sztuk Pięknych Santander, która mieści się w Ciudad Financiera de Boadilla del Monte (Madryt). Na zewnątrz budynku stoją rzeźby dużych wymiarów autorstwa uznanych współczesnych artystów, zagranicznych i hiszpańskich.
em, informacja na podstawie tekstu ze strony www.mnwr.art.pl/CMS/wystawy_czasowe/Santander.html
Eksponaty pochodzące z okresu prawie pięciuset lat, przedstawione są chronologicznie od drugiej tercji XVI wieku do 1973 roku. - Staraliśmy się zaprezentować na wystawie różne gatunki malarstwa – obrazy religijne, portrety, prace podejmujące motywy legendarne i mitologiczne, pejzaże, bukiety kwiatów, martwe natury i dzieła reprezentujące informel - wyjaśni José Manuel Cruz Valdovinos, kurator wystawy i autor wstępu do katalogu. W pierwszej sali znajdują się najstarsze prace, wśród nich obraz Lucasa Cranacha Starszego. - Artysta malował bardzo dużo, powtarzał pewne obrazy, ale temat "Święty Jan Chrzciciel nauczający" jest pracą unikalną w jego dorobku. Ponieważ sygnowana jest ona znakiem w formie węża o opuszczonych skrzydłach wiemy, że powstała po roku 1537, w którym zmarł syn malarza, Hans. "Chrystus ukrzyżowany" El Greco należy do późnego okresu twórczości tego artysty. Wskazują na to wydłużone proporcje ciała, dysproporcje fantastycznej wizji Toledo i efekty świetlne, charakterystyczne dla okresu manieryzmu. Są tu też obraz Francisco de Zurbarána "Najświętsza Maria Panna" wybitny ze względu na realizm, z jakim oddaje cechy materialne przedmiotów. Kolejna sala to galeria szesnasto- i siedemnastowiecznych portretów; można tu zobaczyć obrazy Tintoretta, Van Dycka i Rubensa.
W następnych salach można prześledzić dalszy rozwój sztuki hiszpańskiej i zobaczyć przykłady malarstwa romantyków, realistów, impresjonistów i postimpresjonistów aż do sztuki abstrakcyjnej. Są tu dwa portrety Joaquína Sorolli, jednego z najbardziej znanych malarzy hiszpańskich przełomu XIX i XX wieku, cieszącego się współcześnie międzynarodową sławą, obecnie powracającą. Artysta jest szczególnie ceniony za obrazy przedstawiające morze, łodzie i plażę, błędnie określane jako impresjonistyczne, reprezentujące luminizm, czyli realizm przekształcony za pomocą gry światła. Zdaniem kuratora wystawy, warto też zwrócić uwagę na obrazy Francisca Iturrina, fowisty, przyjaciela Matisse’a, często mylone z tym ostatnim, ponieważ obaj malowali tych samych modeli. Ostatnia sala obejmuje malarstwo i rzeźby wielkich hiszpańskich artystów XX wieku, łącznie z dwoma najważniejszymi - Picassem i Miró.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu zostało wybrane na miejsce prezentacji arcydzieł hiszpańskich artystów m.in. dlatego, że jako jedyne w kraju posiada zbiór kilkudziesięciu dzieł artystów hiszpańskich z lat 50. i 60. XX wieku, w latach 1972-2002 organizowało ich wystawy, a w 2004 r. pokaz rzeźb i rysunków Eduardo Chillidy. Tu przygotowano i z sukcesem prezentowano później w Salamance, ekspozycję śląskiego baroku (2005). - Wystawa kolekcji Santander jest więc twórczą kontynuacją dotychczasowych poczynań, a równocześnie pierwszą tak wartościową prezentacją sztuki europejskiej - powiedział Mariusz Hermansdorfer, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Kolekcję można będzie oglądać do 6 czerwca 2013 r.
Kolekcja Santander, zbierana przez instytucje bankowe, które weszły w skład Banku Santander, obejmuje malarstwo, rysunki, rzeźby, gobeliny i dzieła sztuki dekoracyjnej, a także setki monet bitych w Hiszpanii od III w. p.n.e. do wieku XX. Duża część kolekcji jest dostępna dla publiczności w Sali Sztuk Pięknych Santander, która mieści się w Ciudad Financiera de Boadilla del Monte (Madryt). Na zewnątrz budynku stoją rzeźby dużych wymiarów autorstwa uznanych współczesnych artystów, zagranicznych i hiszpańskich.
em, informacja na podstawie tekstu ze strony www.mnwr.art.pl/CMS/wystawy_czasowe/Santander.html