Proszę nam przybliżyć swoją sylwetkę. Kiedy polski czytelnik miał szansę poznać pana po raz pierwszy?
Z wykształcenia jestem filologiem, a także – z braku lepszego słowa – finansistą. Zacząłem pisać fikcję jeszcze na studiach, to był początek lat 90. Nie pisałem wtedy kryminałów. Interesowała mnie fantastyka, zaczynałem od opowiadań postapokaliptycznych, publikowanych w „Nowej Fantastyce”. Po studiach zarzuciłem pisanie. Pracowałem w banku, potem zająłem się działalnością gospodarczą.
Kilka lat temu wróciłem do opowiadań, do fantastyki – choć trochę w innym wydaniu – a także do „Nowej Fantastyki”. Miałem już jednak pomysł na bohatera niefantastycznego: zawziętego, niezależnego policjanta o złowróżbnym nazwisku. Powstał „Kruk”, moja wersja bohatera noir i czarnego kryminału rozgrywającego się w gdańskiej scenerii. Miałem szczęście, bo bohaterem i powieścią o nim zainteresowało się wydawnictwo HarperCollins.
Współpracuje pan z Wydawnictwem HarperCollins Polska. Nakładem tego Wydawnictwa w lipcu 2018 roku ukazał się Pana kryminał „Gorszy”, będący kolejnym spotkaniem z bezkompromisowym detektywem Krukiem (powieść „Kruk” lipiec 2017). Czy może nam pan opowiedzieć o swoim bohaterze?
To dla mnie trochę trudne. Łatwiej jest prezentować bohatera poprzez jego działanie i zachowania w powieści, niż opowiadać o nim, co zawsze wychodzi mniej lub bardziej nieudolnie. No ale postaram się być mniej nieudolny.
Kruk ma problem z sobą. To oficer policji i jego zadaniem jest chronić porządek prawny. Problem polega na tym, że Kruk ma poczucie, że prawo bywa ułomne, nie jest równe dla wszystkich, bywa tylko złudzeniem lub wręcz sankcjonuje niesprawiedliwość. Ścigają go wspomnienia z przeszłości.
Dlatego zamiast literą prawa Kruk kieruje się własnym pojmowaniem tego, co jest dobre, a co złe. A to tylko pogłębia problem, bo potrafi być człowiekiem brutalnym, targają nim sprzeczności, i – jak każdy – popełnia błędy. Jego moralność jest więc moralnością człowieka brutalnego, targanego sprzecznościami i omylnego. Podobnie jak stosowane przez niego metody. Kruk ma chronić prawo, ale stanowi dla prawa zagrożenie. Ma zapewniać ludziom bezpieczeństwo, jednak sam jest niebezpieczny. Nienawidzi przemocy i okrucieństwa, ale nie stroni od przemocy i na pewno wobec niektórych potrafi być okrutny.
To pozornie przeciętny policjant, choć podejrzewam, że ponadprzeciętnie bystry. Podobno przystojny.
Nie wiem, co jeszcze mógłbym powiedzieć o bohaterze, aby nie brnąć w banały. Chyba tylko to, że do pierwszej sceny pierwszego tomu dałem Krukowi swoją koszulę. Ale nie jestem pewien, czy to ważne.
Jakie są główne wątki fabuły „Gorszego”?
Głównym wątkiem jest prywatne śledztwo Kruka w sprawie zabójstwa, o które została oskarżona młoda prokurator. Komisarz zajmuje się tym wbrew prokuraturze i trochę wbrew sobie, bo koleżanka, która liczy na wyciągnięcie z opresji, zrobiła wiele, aby nie dać się lubić.
Drugi wątek to rozgrywki bandytów, którzy walczą o piękną kobietę, wielkie pieniądze i przy tej okazji niszczą każdego, kto stanie im na drodze.
Jest też poboczny wątek mężatki, świadka w śledztwie. Kobieta, szukając wrażeń, niemal szantażem zmusza Kruka, żeby wdał się z nią w romans. W rezultacie na brak wrażeń przestaje narzekać, a coś, co początkowo wydaje się zabawą, przeistacza się w koszmar.
Wszystkie te wątki splatają się z sobą i znajdują rozwiązanie w finale.
Obie powieści zostały świetnie przyjęte przez czytelników. Kiedy możemy spodziewać się kolejnego tomu z serii?
Trzeci tom jest na ukończeniu, mam nadzieję, że ukaże się w najbliższych miesiącach. Tym razem Kruk szuka zabójcy młodej kobiety. Jej rodzina nie chce współpracować z policją. Krewni ofiary rozpoczynają własne śledztwo. Są pełni żalu, nienawiści, i nie cofną się przed niczym. Kruk musi odnaleźć zabójcę kobiety, zanim dopadną go jej krewni.