Rzym, który jako pierwszy rozpoczął świętowanie półwiecza Traktatów Rzymskich, postawił na dostojność i powagę. Na uroczystych sesjach zebrali się m.in. przewodniczący parlamentów narodowych, biskupi europejscy i Komitet Regionów.
W ciągu tych 50 lat stało się to, co mało komu się marzyło, Europa się zjednoczyła. Teraz potrzebuje konstytucji i reform instytucjonalnych, by stać się ważnym międzynarodowym partnerem - stwierdził na uroczystej sesji Komitetu Regionów włoski premier i eksszef Komisji Europejskiej, Romano Prodi. Słowo konstytucja, jeżeli chodzi o częstotliwość wypowiadania go, zastąpiło poprzednie leksykalne przeboje takie, jak integracja, czy europejskość. Jednocześnie ta sama konstytucja stała się rodzajem magicznego zaklęcia, które samo z siebie ma być lekarstwem na wszystkie bolączki Wspólnoty.
Tymczasem samo przyjęcie ustawy zasadniczej nie rozwiąże problemów. Przyczyną impasu nie jest bowiem brak reform instytucjonalnych, ale kryzys demokracji i kryzys systemu wartości. Forsując konstytucje, nawet wbrew woli poszczególnych krajów (np. pomysł poddania pod ponowne glosowanie dokumentu we Francji lub przyjęcie go pomimo wcześniejszego sprzeciwu społeczeństwa), elity intelektualne zabijają idee wartości europejskich i naszego pojmowania demokracji.
Sam fakt zjednoczenia Europy, zwłaszcza po ostatniej fali rozszerzenia, która połączyła wschodnie i zachodnie kraje, jest bez wątpienia szalonym i niezwykłym pomysłem. Ludzie jednoczą się jednak zwykle albo wobec wspólnego zagrożenia, albo wokół wspólnych wartości. Po obaleniu żelaznej kurtyny zniknęło poczucie wspólnego zagrożenia. Zniknęły także - niestety - wspólne wartości europejskie. Niechęć do uznania chrześcijaństwa za wspólne dziedzictwo europejskie, pozbawia nas wspólnej przeszłości. Piękna idea jednej Europy jest wypaczana przez nachalną agitacją i forsowanie nowego modelu europejskości, będącego głównie bezmyślna negacją tradycji. A nie tak sobie to wyobrażali Ojcowie Europy.