Sąd: to dręczenie
Jak oświadczył w uzasadnieniu wyroku przewodniczący składu orzekającego Kamil Kydalka, oskarżeni dopuścili się szczególnie poważnego przestępstwa dręczenia osób powierzonych ich opiece. Polegało to między innymi na niedostarczaniu im odpowiedniego jedzenia i ubrania, utajnianiu ich istnienia i całkowitym odizolowywaniu ich od świata. Rezultatem były u obu chłopców poważne szkody na zdrowiu, a czy będą one trwałe, pokaże czas - zaznaczył sędzia.
- Karę uważam za nieproporcjonalnie surową w porównaniu z innymi podobnymi przypadkami, gdy rodzice umyślnie powodują u dzieci uszczerbek na zdrowiu. Tego tutaj nie było - powiedział adwokat oskarżonego Jan Czervenka. Jak zaznaczył, sąd nie uwzględnił zastrzeżeń wobec opinii biegłego, który przyznał, że nie widział badanego chłopca i miał do dyspozycji tylko pisemne dokumenty na jego temat.
Tylko w domu, zawsze w pieluchach
W chwili odnalezienia chłopców przez policję w kwietniu ubiegłego roku obaj - jeden roczny, a drugi w wieku dwóch lat - wykazywali wyraźne objawy opóźnienia rozwoju fizycznego i umysłowego. Starszy z nich nie umiał mówić i wydawał tylko dziwne dźwięki. Rodzice w trakcie rozprawy twierdzili, że dzieci dostawały najlepszą i najdroższą naturalną żywność. Chodziły tylko w pieluchach, gdyż w mieszkaniu było gorąco. Zdaniem rodziców, obaj chłopcy byli zdrowi. Ich narodzin, które nastąpiły w domu, nie zgłosili do oficjalnej rejestracji, gdyż są przeciwni szczepieniu dzieci.
Sprawę policja wykryła w trakcie interwencji wywołanej telefoniczną informacją kobiety, że mąż grozi jej śmiercią. Przybyłym funkcjonariuszom powiedziała, że ma w domu dwoje niezarejestrowanych dzieci. Skazana para ma również 13-letnią córkę, która od pięciu mieszka ze swymi dziadkami. Rodzice się z nią nie widują.
zew, PAP