Rodzina i dzieciństwo
Jacek Rostowski jest pochodzi z rodziny polskich emigrantów. Jest wnukiem Jakuba Rothfelda. Jego ojciec Roman Rostowski był osobistym sekretarzem Tomasza Arciszewskiego, premiera polskiego rządu na uchodźstwie. Rostowski spędził dzieciństwo w placówkach, na które wysyłany był jego ojciec – m.in. w Kenii, na Mauritiusie, na Seszelach. Posiada polskie i brytyjskie obywatelstwo.
Żoną Jacka Rostowskiego jest Wanda Rostowska – producentka i reżyserka. Mają dwoje dzieci.
Wykształcenie
Jan Vincent-Rostowski ukończył Wydział Stosunków Międzynarodowych na londyńskim University College (1972) i Wydział Ekonomii w London School of Economics (1975).
Doradca Leszka Balcerowicza
Bliższe związki z Polską nawiązał za pośrednictwem swojej żony Wandy, również urodzonej w Anglii, córki łączniczki z Powstania Warszawskiego, która współpracowała z podziemną „Solidarnością”. W czasie jednej z wizyt w Polsce poznał Leszka Balcerowicza, któremu po zmianie systemu doradzał w latach 1989-1991 już jako wicepremierowi i ministrowi finansów. Następnie do 1994 roku był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Banku Rozwoju, a w roku 1995 był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Towarzystwa Prywatyzacyjnego Kleinwort Benson, doradzającego przy realizacji programu powszechnej prywatyzacji.
Jednocześnie w latach 1992-1995 pracował w Centre for Economic Performance London School of Economics and Political Science (LSE), był również doradcą rządu Federacji Rosyjskiej ds. Polityki Makroekonomicznej.
Rostowski ministrem finansów
W czasach rządów AWS (1997-2001) pełnił funkcję szefa Rady Polityki Makroekonomicznej w Ministerstwie Finansów. Ponownie został doradcą Leszka Balcerowicza, tym razem jako prezesa NBP, w latach 2002-2004.
W 2004 roku został doradcą zarządu Banku PEKAO S.A.
16 listopada 2007 został – jako bezpartyjny fachowiec – ministrem finansów w pierwszym rządzie Donalda Tuska. W latach 2008-2009 za sukces kierowanego przez niego resortu uznano fakt, że Polska nie zanotowała – w odróżnieniu od większości pozostałych krajów UE – obniżenia PKB (na przełomie 2009 i 2010 roku mówiono o polskiej „zielonej wyspie” wzrostu gospodarczego). W dowód uznania za to osiągnięcie został wybrany przez serwis „Emerging Markets” „Ministrem Finansów Roku 2009 Europejskich Rynków Wschodzących”. Rostowski był również gorącym orędownikiem odebrania Otwartym Funduszom Emerytalnym części otrzymywanej przez nie składki ubezpieczeniowej – i przeniesienie tych pieniędzy do ZUS-u (ostatecznie reforma ta weszła w życie wiosną 2011 roku).
Członek PO i nieudany start do PE
W 2009 roku złożył wniosek o przyjęcie go do PO i został członkiem tej partii. W wyborach z 2011 roku wystartował w wyborach do Sejmu z trzeciego miejsca na liście PO w okręgu warszawskim – i wywalczył mandat otrzymując 10 743 głosy (1,04 proc. wszystkich głosów oddanych w tym okręgu).
27 listopada 2013 roku prezydent Bronisław Komorowski odwołał go ze stanowisk wicepremiera i ministra finansów. Rostowski ubiegał się w 2014 roku bezskutecznie o mandat z pierwszego miejsca PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
W styczniu 2015 roku został członkiem Rady Gospodarczej przy Prezesie Rady Ministrów. W czerwcu 2015 roku premier Ewa Kopacz poinformowała, że przyjęła jego dymisję. W 2016 roku Rostowski został członkiem doradców ekonomicznych PO.
W 2013 roku Jan Vincent-Rostowski otrzymał Nagrodę Kisiela w Kategorii Polityk „za rolę sapera gospodarki”.
