Elita elit - pięciuset ludzi, którzy zmieniają świat
Spotykają się w zaciszu luksusowych rezydencji lub w ustronnych kurortach - zebrania Komisji Trójstronnej, Grupy Bilderberg i Rady Wzajemnego Oddziaływania przypominają bardziej koktajle niż konferencje ludzi wpływowych i bogatych. A jednak dyskusje toczone w Davos, Aspen i dziesiątkach innych miejsc to coś więcej niż niezobowiązujące rozmowy możnych. Wśród ich uczestników są politycy, wielcy przemysłowcy i finansiści, wpływowi naukowcy, arystokraci i władcy mediów. Mówią, że spotykają się powodowani troską o przyszłość naszej planety, by rozmawiać swobodnie, bez blasku fleszy i mikrofonów. Tymczasem radykalni krytycy "elitarnego dyktatu" twierdzą, że decyzje wpływające na losy świata podejmowane są coraz częściej za zamkniętymi drzwiami elitarnych klubów po to, by ominąć mechanizmy demokracji.
Współcześni wolnomularze
Jednym z najbardziej tajemniczych stowarzyszeń przedstawicieli międzynarodowych elit jest powstała w 1954 r. Grupa Bilderberg. Jej twórcami byli polski polityk emigracyjny Józef Retinger oraz książę holenderski Bernhard. Barwny życiorys Retingera rzeczywiście skłania do snucia najbardziej fantastycznych teorii. Podczas I wojny światowej reprezentował on polskie sprawy wobec państw ententy. W 1939 r. był radcą Prezydium Rady Ministrów, a potem bliskim współpracownikiem gen. Sikorskiego i chargé d’affaires rządu londyńskiego. Po wojnie Retinger skoncentrował się na budowie podstaw wspólnoty europejskiej i umacnianiu światowego pokoju. Jednym z kroków prowadzących do tego celu miało być właśnie założenie nieformalnej grupy skupiającej najbardziej wpływowych Europejczyków i Amerykanów.
Jedyną formą działalności Grupy Bilderberg są doroczne kilkudniowe spotkania. Nie zapadają na nich żadne decyzje, nie uchwala się żadnych rezolucji ani apeli. Tak twierdzą organizatorzy, którzy nie dopuszczają do swego forum dyskusyjnego dziennikarzy (poza dwoma oficjalnymi kronikarzami).
Niektórzy krytycy Grupy Bilderberg twierdzą, że ta organizacja od początku swej działalności wpływa na światową politykę, współdecyduje o wojnach i pokoju, a także manipuluje wyborami globalnych przywódców. Jeśli wierzyć amerykańskiemu dyplomacie George’owi McGhee, właśnie na spotkaniach Grupy Bilderberg sformułowano treść traktatu rzymskiego, stanowiącego podstawę wspólnoty europejskiej. Gości dorocznych spotkań dobiera 28-osobowy komitet wykonawczy (zasiada w nim m.in. były sekretarz stanu USA Henry Kissinger) pod przewodnictwem belgijskiego polityka Etienne’a Davignona.
Grupa Bilderberg liczy ponad stu członków, wśród których dominują przedstawiciele przemysłowej i politycznej elity USA i Europy. W spotkaniach grupy uczestniczyli m.in. szef Banku Światowego James Wolfensohn i szef francuskiego banku centralnego Jean-Claude Trichet, kierujący Międzynarodowym Funduszem Walutowym Michel Camdessus i Stanley Fischer, "patriarcha" Fiata Giovanni Agnelli, prezes DaimlerChryslera Jürgen Schrempp, królowa holenderska Beatrix, szef Xerox Corporation Paul Allaire, premier Francji Lionel Jospin, były przewodniczący zarządu ABB Percy Barnevik, szef komisji ds. konkurencji UE Mario Monti, bankierzy David Rockefeller i Marcus Wallenberg, George Soros, były fiński prezydent Martti Ahtisaari oraz były premier Szwecji Carl Bildt. Od 1994 r. w spotkaniach tego elitarnego klubu uczestniczy Andrzej Olechowski.
Ostatnie spotkanie Grupy Bilderberg odbyło się w czerwcu w szwedzkim Stenungsund. Czterodniowe obrady poświęcone były konieczności stworzenia armii europejskiej, przyszłości NATO, poszerzeniu UE, kryzysowi bliskowschodniemu, chorobie szalonych krów, polityce rolnej oraz globalizacji. Z sal konferencyjnych strzeżonego przez prywatną obstawę hotelu przedostały się na zewnątrz tylko skąpe informacje. Szwedzi musieli się zadowolić wiadomością, że tuzy światowej polityki i ekonomii korzystały wyłącznie z usług kobiet kierowców, a prominentnych gości chroniła w drodze do hotelu policyjna eskorta.
Podczas gdy Grupa Bilderberg skupia uwagę na Europie i Ameryce Północnej, istniejąca od 1973 r. Komisja Trójstronna (Trilateral Commission) zajmuje się problemami całego świata. Stowarzyszenie to jest często określane mianem dziecka Grupy Bilderberg - przerosło jednak matkę i liczy obecnie około 350 członków pochodzących z Europy, Ameryki Północnej i Japonii. Komisja została założona przez Cyrusa Vance’a i Warrena Christophera. Znaczącą rolę odgrywa w niej Zbigniew Brzeziński.
Rady prezydentów i premierów
Innym ekskluzywnym klubem jest istniejąca od 1983 r. Rada Wzajemnego Oddziaływania (Interaction Council). W jej skład wchodzi 35 byłych przywódców państw, w tym dwie kobiety: była premier Hanna Suchocka i była prezydent Islandii Vigdís Finnbogadóttir. Grupa określa się jako "forum propozycji i refleksji", korzystające z doświadczenia i kontaktów polityków najwyższej rangi. Rada wybiera konkretne problemy i opracowuje propozycje ich rozwiązania, które poprzez koneksje jej członków trafiają do przywódców rządów i głów państw, kół opiniotwórczych i szefów liczących się organizacji.
Konkurencją dla rady jest Sieć Postępowych Przywódców skupiająca piętnaście głów państw z pięciu kontynentów. W tym gronie zasiada Aleksander Kwaśniewski. Celem sieci jest umożliwienie przywódcom państw swobodnej dyskusji pomagającej w rozwiązywaniu zarówno problemów wielkiej polityki, jak i zadań związanych z zarządzaniem państwem.
Davos i Aspen - masówka dla elit
Światową śmietankę towarzyską przyciągają również konferencje w Davos i Aspen. Te zgromadzenia są jednak uznawane raczej za "masówkę dla elit". Konferencje te dbają o rozgłos i chętnie prezentują efekty swoich posiedzeń w mediach. Uczestnicy Światowego Forum Gospodarczego, spotykający się co roku w szwajcarskim kurorcie Davos, stawiają sobie ambitny cel "poprawienia kondycji świata". Aspen Institute od 1950 r. organizuje seminaria i konferencje, których celem jest umocnienie światowego pokoju i wypracowanie form trwałego porządku świata. Organizacją skupiającą wyłącznie europejską i amerykańską elitę przemysłową jest działający od 1995 r. Biznesowy Dialog Transatlantycki (Transatlantic Business Dialog, TABD). Ta grupa działa na rzecz zbliżenia między sferami przemysłowymi i politycznymi oraz zniesienia przeszkód handlowych.
Organizacje takie jak Grupa Bilderberg, Komisja Trójstronna czy Rada Wzajemnego Oddziaływania drażnią przede wszystkim elitarnością. Ich członkowie dbają jednak o to, by efekty ich tajnych dyskusji trafiły pod strzechy. Korzystając ze sprawdzonych technik marketingowych, dyskretnie reklamują swe pomysły. Potwierdza to tajny protokół spotkania Grupy Bilderberg z 1955 r., który wydostał się z zamkniętego kręgu bilderberczyków. Uczestnicy zobowiązali się w nim do "upowszechniania swych poglądów bez podawania ich źródeł".
Współcześni wolnomularze
Jednym z najbardziej tajemniczych stowarzyszeń przedstawicieli międzynarodowych elit jest powstała w 1954 r. Grupa Bilderberg. Jej twórcami byli polski polityk emigracyjny Józef Retinger oraz książę holenderski Bernhard. Barwny życiorys Retingera rzeczywiście skłania do snucia najbardziej fantastycznych teorii. Podczas I wojny światowej reprezentował on polskie sprawy wobec państw ententy. W 1939 r. był radcą Prezydium Rady Ministrów, a potem bliskim współpracownikiem gen. Sikorskiego i chargé d’affaires rządu londyńskiego. Po wojnie Retinger skoncentrował się na budowie podstaw wspólnoty europejskiej i umacnianiu światowego pokoju. Jednym z kroków prowadzących do tego celu miało być właśnie założenie nieformalnej grupy skupiającej najbardziej wpływowych Europejczyków i Amerykanów.
Jedyną formą działalności Grupy Bilderberg są doroczne kilkudniowe spotkania. Nie zapadają na nich żadne decyzje, nie uchwala się żadnych rezolucji ani apeli. Tak twierdzą organizatorzy, którzy nie dopuszczają do swego forum dyskusyjnego dziennikarzy (poza dwoma oficjalnymi kronikarzami).
Niektórzy krytycy Grupy Bilderberg twierdzą, że ta organizacja od początku swej działalności wpływa na światową politykę, współdecyduje o wojnach i pokoju, a także manipuluje wyborami globalnych przywódców. Jeśli wierzyć amerykańskiemu dyplomacie George’owi McGhee, właśnie na spotkaniach Grupy Bilderberg sformułowano treść traktatu rzymskiego, stanowiącego podstawę wspólnoty europejskiej. Gości dorocznych spotkań dobiera 28-osobowy komitet wykonawczy (zasiada w nim m.in. były sekretarz stanu USA Henry Kissinger) pod przewodnictwem belgijskiego polityka Etienne’a Davignona.
Grupa Bilderberg liczy ponad stu członków, wśród których dominują przedstawiciele przemysłowej i politycznej elity USA i Europy. W spotkaniach grupy uczestniczyli m.in. szef Banku Światowego James Wolfensohn i szef francuskiego banku centralnego Jean-Claude Trichet, kierujący Międzynarodowym Funduszem Walutowym Michel Camdessus i Stanley Fischer, "patriarcha" Fiata Giovanni Agnelli, prezes DaimlerChryslera Jürgen Schrempp, królowa holenderska Beatrix, szef Xerox Corporation Paul Allaire, premier Francji Lionel Jospin, były przewodniczący zarządu ABB Percy Barnevik, szef komisji ds. konkurencji UE Mario Monti, bankierzy David Rockefeller i Marcus Wallenberg, George Soros, były fiński prezydent Martti Ahtisaari oraz były premier Szwecji Carl Bildt. Od 1994 r. w spotkaniach tego elitarnego klubu uczestniczy Andrzej Olechowski.
Ostatnie spotkanie Grupy Bilderberg odbyło się w czerwcu w szwedzkim Stenungsund. Czterodniowe obrady poświęcone były konieczności stworzenia armii europejskiej, przyszłości NATO, poszerzeniu UE, kryzysowi bliskowschodniemu, chorobie szalonych krów, polityce rolnej oraz globalizacji. Z sal konferencyjnych strzeżonego przez prywatną obstawę hotelu przedostały się na zewnątrz tylko skąpe informacje. Szwedzi musieli się zadowolić wiadomością, że tuzy światowej polityki i ekonomii korzystały wyłącznie z usług kobiet kierowców, a prominentnych gości chroniła w drodze do hotelu policyjna eskorta.
Podczas gdy Grupa Bilderberg skupia uwagę na Europie i Ameryce Północnej, istniejąca od 1973 r. Komisja Trójstronna (Trilateral Commission) zajmuje się problemami całego świata. Stowarzyszenie to jest często określane mianem dziecka Grupy Bilderberg - przerosło jednak matkę i liczy obecnie około 350 członków pochodzących z Europy, Ameryki Północnej i Japonii. Komisja została założona przez Cyrusa Vance’a i Warrena Christophera. Znaczącą rolę odgrywa w niej Zbigniew Brzeziński.
Rady prezydentów i premierów
Innym ekskluzywnym klubem jest istniejąca od 1983 r. Rada Wzajemnego Oddziaływania (Interaction Council). W jej skład wchodzi 35 byłych przywódców państw, w tym dwie kobiety: była premier Hanna Suchocka i była prezydent Islandii Vigdís Finnbogadóttir. Grupa określa się jako "forum propozycji i refleksji", korzystające z doświadczenia i kontaktów polityków najwyższej rangi. Rada wybiera konkretne problemy i opracowuje propozycje ich rozwiązania, które poprzez koneksje jej członków trafiają do przywódców rządów i głów państw, kół opiniotwórczych i szefów liczących się organizacji.
Konkurencją dla rady jest Sieć Postępowych Przywódców skupiająca piętnaście głów państw z pięciu kontynentów. W tym gronie zasiada Aleksander Kwaśniewski. Celem sieci jest umożliwienie przywódcom państw swobodnej dyskusji pomagającej w rozwiązywaniu zarówno problemów wielkiej polityki, jak i zadań związanych z zarządzaniem państwem.
Davos i Aspen - masówka dla elit
Światową śmietankę towarzyską przyciągają również konferencje w Davos i Aspen. Te zgromadzenia są jednak uznawane raczej za "masówkę dla elit". Konferencje te dbają o rozgłos i chętnie prezentują efekty swoich posiedzeń w mediach. Uczestnicy Światowego Forum Gospodarczego, spotykający się co roku w szwajcarskim kurorcie Davos, stawiają sobie ambitny cel "poprawienia kondycji świata". Aspen Institute od 1950 r. organizuje seminaria i konferencje, których celem jest umocnienie światowego pokoju i wypracowanie form trwałego porządku świata. Organizacją skupiającą wyłącznie europejską i amerykańską elitę przemysłową jest działający od 1995 r. Biznesowy Dialog Transatlantycki (Transatlantic Business Dialog, TABD). Ta grupa działa na rzecz zbliżenia między sferami przemysłowymi i politycznymi oraz zniesienia przeszkód handlowych.
Organizacje takie jak Grupa Bilderberg, Komisja Trójstronna czy Rada Wzajemnego Oddziaływania drażnią przede wszystkim elitarnością. Ich członkowie dbają jednak o to, by efekty ich tajnych dyskusji trafiły pod strzechy. Korzystając ze sprawdzonych technik marketingowych, dyskretnie reklamują swe pomysły. Potwierdza to tajny protokół spotkania Grupy Bilderberg z 1955 r., który wydostał się z zamkniętego kręgu bilderberczyków. Uczestnicy zobowiązali się w nim do "upowszechniania swych poglądów bez podawania ich źródeł".
Więcej możesz przeczytać w 51/52/2001 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.