Fabryka idoli

Karierę gwiazdy muzyki pop najlepiej zaczynać już w pieluchach

Nie wystarczy wykreować gwiazdę - trzeba jeszcze stworzyć jej rywala. Pomysł jest stary jak świat. Rzekoma konkurencja Beatlesów i Rolling Stonesów podgrzewała zainteresowanie poczynaniami obu grup. W latach 90. brytyjska scena muzyczna żyła konfliktem między "proletariacką" grupą Oasis a "mieszczańskim" zespołem Blur. Mariah Carey została wylansowana jako rywalka Whitney Houston. W Polsce Urszula Sipińska była lustrzanym odbiciem Maryli Rodowicz. Z reguły była to przemyślana strategia promocyjna, a wykonawcy po cichu z sobą sympatyzowali.
Niegdyś gwiazdy estrady kreowały się same. Nikt nie wymyślał osobowości Frankowi Sinatrze, nie dyktował repertuaru Beatlesom, nie ustalał, co ma mówić, jak się zachowywać i ubierać Ella Fitzgerald. Epoka naturszczyków skończyła się, gdy "starmakerami" stali się producenci. Dzięki rozwojowi techniki nagraniowej nawet osobnik kompletnie pozbawiony słuchu może uchodzić za zdolnego wokalistę.

Hamburger wielosmakowy
Dzisiaj gwarancją sukcesu jest sprawny PR. Kandydaci na gwiazdy muszą spełniać odpowiednie kryteria. Britney Spears to uosobienie dziewczyny z prowincji, której się udało. Robbie Williams to klasyczny "niegrzeczny chłopiec", chętny do wypitki i wybitki, lecz w głębi duszy wrażliwy romantyk. Shakira i Ricky Martin dla swych latynoskich ziomków są bohaterami i lekarstwem na kompleksy. Oferta całej czwórki jest adresowana głównie do młodszych nastolatków - gust dorosłych jest zbyt zróżnicowany.
Britney, Robbie, Shakira i Ricky sprzedają miliony płyt, ale mają kłopoty z repertuarem. Williams z braku własnych pomysłów uwielbia nagrywać covery (przeróbki starych, sprawdzonych hitów), kolejne przeboje Spears do złudzenia przypominają jej debiutancki singiel, a Martin i Shakira żyją z przetwarzania oklepanych motywów latynoamerykańskich w dyskotekowym duchu (ta ostatnia jako córka Libańczyka czerpie również z muzyki Bliskiego Wschodu). Takie są jednak realia współczesnego rynku muzycznego. Czasy, gdy szanujący się wykonawca co roku nagrywał płytę z jedenastoma różniącymi się od siebie kompozycjami, wydają się równie odległe, jak epoka faraonów.

Dziewica i rozpustnica
Bożyszcza nastolatków muszą sprostać oczekiwaniom zarówno grzecznych dzieci, jak i tych zbuntowanych. W rezultacie image największych gwiazd muzyki pop sprawia wrażenie schizofrenicznego. Spears jednego dnia jest purytańską dziewicą, a drugiego przybiera pozy charakterystyczne dla pań spod latarni. Martin w wywiadach kreuje się na poczciwca i pracoholika, ale w teledyskach, otoczony tłumem roznegliżowanych piękności, wykonuje ruchy kojarzące się całkiem jednoznacznie.
Ponieważ współcześni idole muszą być multimedialni, agenci załatwiają im role w popularnych serialach i występy w programach telewizyjnych. Wcześniej czy później muszą się też pojawić na dużym ekranie. Williams tak bardzo chce zostać nowym Bondem, że na pół roku wyjechał do Los Angeles, gdzie odbył przyspieszony kurs aktorstwa. Spears bardziej wierzy w swój talent, bo zamiast tracić czas na kursach, od razu zagrała główną rolę w filmie "Crossroads - doścignąć marzenia". Niestety, złośliwi krytycy wytknęli jej, że na ekranie pije, paraduje w samej bieliźnie i uprawia seks przedmałżeński. Może więcej splendoru przyniesie piosenkarce gra komputerowa "Britney?s Dance Beat"? Z kolei Shakira przygotowuje film dokumentalny o swoim codziennym życiu. Z jego realizacją nie będzie kłopotu - gwiazda założy specjalne okulary, w których zamontowana będzie miniaturowa kamera.
Wszyscy zaczynali karierę w bardzo młodym wieku. Martin już jako siedmiolatek występował w reklamach telewizyjnych. Kiedy Shakira skomponowała swój pierwszy utwór, była o rok starsza. Spears stanęła przed kamerą w swoje czwarte urodziny, a Williams jako niemowlak. We wszystkich wypadkach decyzje podejmowały mamusie.
W oficjalnych biografiach można wyczytać, że spełniły tylko marzenia swych pociech. Gdyby mamusie znad Wisły były równie postępowe, połowa Polaków pracowałaby w straży pożarnej.