Tak jak w sprawach rozwodowych nasze sądy zwykle trzymają stronę matki, tak w rozprawach karnych zazwyczaj trzymają stronę przestępców. Naszym sądom mylą się pojęcia "pokrzywdzony" i "ukarany"
Po prostu nie chcą krzywdzić przestępców (czytaj: ukarać przestępców), bo potem taki sąd nie może spać sobie spokojnie ze świadomością, że gdzieś w tym samym mieście chodzi (czytaj: powinien siedzieć) pokrzywdzony przez nich złoczyńca. Tak to wytworzyła się u nas sytuacja, że albo spokojnie śpi sąd, albo uczciwi obywatele, choć w niektórych innych krajach ramię sprawiedliwości jest tylko po to, żeby porządny obywatel mógł spać spokojnie. W dawnych czasach modne było u nas hasło: "Wróg nie śpi!". Teraz nie śpi uczciwy obywatel, bo sam musi się bronić. Ale za to może sobie przy okazji obejrzeć nocą ciekawe programy w telewizjach, jak to policja prosi obywateli, żeby wykryli przestępcę.
Kiedy już się zdarzy, że zwykły obywatel stanie oko w oko ze złoczyńcą, to albo go pokona, albo przegra. Jeśli pokona, to znaczy, że przekroczył granicę agresji koniecznej. Przestępca zaś zawsze przekracza granicę agresji koniecznej, skoro samo przestępstwo nie jest konieczne. Jest nawet dla ofiary niepożądane - naprawdę, proszę wysokiego sądu!!! Ale przekroczenie granic obrony koniecznej to bezprawie. Tak to nasze prawo spowodowało, że najskuteczniejszym lekiem na bezprawie jest bezprawie. Sąd poszedłby przestępcy na rękę, ale podczas obrony koniecznej może się zdarzyć, że sprawca tę rękę utraci. Taki jednoręki bandyta działa już mniej sprawnie, jest rozgoryczony w sprawie swojego zawodu i najchętniej podałby tego sprawcę do sądu, który przecież mu sprzyja. Czy nie...?
Doszliśmy zatem do ciekawej sytuacji, gdzie dużo mniej bezpieczny jest dom z napisem: "Obiekt chroniony. Agencja X" niż z napisem "Obiekt chroniony przez właściciela. Przekraczam granice obrony koniecznej!".
Kiedy już się zdarzy, że zwykły obywatel stanie oko w oko ze złoczyńcą, to albo go pokona, albo przegra. Jeśli pokona, to znaczy, że przekroczył granicę agresji koniecznej. Przestępca zaś zawsze przekracza granicę agresji koniecznej, skoro samo przestępstwo nie jest konieczne. Jest nawet dla ofiary niepożądane - naprawdę, proszę wysokiego sądu!!! Ale przekroczenie granic obrony koniecznej to bezprawie. Tak to nasze prawo spowodowało, że najskuteczniejszym lekiem na bezprawie jest bezprawie. Sąd poszedłby przestępcy na rękę, ale podczas obrony koniecznej może się zdarzyć, że sprawca tę rękę utraci. Taki jednoręki bandyta działa już mniej sprawnie, jest rozgoryczony w sprawie swojego zawodu i najchętniej podałby tego sprawcę do sądu, który przecież mu sprzyja. Czy nie...?
Doszliśmy zatem do ciekawej sytuacji, gdzie dużo mniej bezpieczny jest dom z napisem: "Obiekt chroniony. Agencja X" niż z napisem "Obiekt chroniony przez właściciela. Przekraczam granice obrony koniecznej!".
Więcej możesz przeczytać w 18/2000 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.