Forbes wolności

Siedziba wydawnictwa Forbes przy Fifth Avenue w centrum Manhattanu nie razi przepychem, choć rzuca się w oczy. Jest jak osobowość Stevea Forbesa, prezesa imperium - emanuje dyskretnym dostojeństwem. Forbes zwykle wita gości w hallu firmy osobiście. Ten wysportowany mężczyzna około pięćdziesiątki sprawia wrażenie człowieka pewnego siebie, silnego, a jednocześnie jakby onieśmielonego rolą, którą przyszło mu odgrywać. Wydawnictwo, którego okrętem flagowym jest dwutygodnik "Forbes" - najstarszy, najbardziej prestiżowy periodyk poświęcony biznesowi - zostało założone przez dziadka Stevea, szkockiego emigranta Bertiego Charlesa Forbesa. W ciągu 85 lat przekształciło się w jedno z bardziej znaczących imperiów wydawniczych świata, którego podstawowy kapitał to 5 mln stałych odbiorców.

Na początku był B.C.
Sprzedawca, krawiec, zecer, reporter, wydawca. Niepokorna szkocka dusza - to najkrótsza charakterystyka B.C., czyli Bertieego Charlesa Forbesa. Przyszedł na świat w Szkocji jako szóste z dziesięciorga dzieci ubogiej rodziny. - Dziadek żartował, że więcej w niej było dzieci niż pieniędzy - wspomina Steve. Z trudem ukończył szkołę powszechną i przerwał edukację w wieku lat czternastu. Pracował w sklepie, był pomocnikiem krawca, w końcu trafił do drukarni, gdzie nauczył się zawodu zecera, a przy okazji spróbował sił w zawodzie reportera. Jako szesnastolatek był już znanym dziennikarzem lokalnej gazety. Karierę przerwała decyzja o wyjeździe za ocean. Na początku XX wieku rodzina znalazła się w Nowym Jorku.
W Nowym Świecie pracy nie brakowało. Forbes pisywał do lokalnych gazet, w końcu osiadł na dobre u Hearsta - w najważniejszym koncernie prasowym owych czasów. Dzięki ogromnej pracowitości, inteligencji i łatwości nawiązywania kontaktów szybko stał się najważniejszym komentatorem gospodarczym. - Gdyby nie jego szkocka, niepokorna natura, pozostałby zapewne dziennikarzem do końca swoich dni - opowiada Steve, który w chwili śmierci dziadka miał 7 lat. Bertie Charles Forbes nie mógł jednak ścierpieć, że jakiś redakcyjny formalista miał czelność odrzucać jego teksty. Jesienią 1917 r., akurat wtedy, gdy bolszewicy ruszyli na Pałac Zimowy, Forbes kładł podwaliny pod jedno z najbardziej znanych narzędzi promocji kapitalizmu. Tak powstał magazyn "Forbes", którego motto brzmi: "Biznes nie został stworzony do robienia pieniędzy, lecz po to, by dać ludziom wolność i szczęście".

400 wspaniałych
Absolwent Princeton (dyplom z wyróżnieniem), żołnierz koalicji antyhitlerowskiej w Europie Zachodniej, kilkakrotnie wyróżniony za męstwo, zdolny polityk - to Malcolm Stevenson Forbes (1917-1990), bodaj najbarwniejsza postać rodzinnego imperium. W trakcie studiów pisał wprawdzie do gazety ojca, ale zaraz po otrzymaniu dyplomu uniwersyteckiego kupił w Ohio własny tygodnik "Fairfield Times". Po wojnie, w sierpniu 1945 r., wrócił do domu, gdzie czekała na niego posada wiceprezesa spółki Forbes Inc. - Dziadek interesował się niemal wyłącznie pisaniem i wydawnictwem, prawdziwą pasją ojca stała się polityka - komentuje Steve Forbes. Na ścianach gabinetu prezesa wiszą fotografie z czasów, gdy Malcolm został wybrany do senatu stanowego New Jersey i kandydował na stanowisko gubernatora stanu. Młody, niedoświadczony republikanin przegrał zaledwie kilkuset głosami, co w stanie zdominowanym przez demokratów było dużym sukcesem. W 1954 r. umarł Bertie Charles Forbes. Malcolm przejął stanowisko szefa wydawnictwa. W 1958 r. ostatecznie porzucił politykę i poświęcił się rozszerzaniu imperium, baloniarstwu, filantropii, a nade wszystko propagowaniu kapitalizmu.
- Prawdziwego rozmachu nadał firmie ojciec - mówi Steve Forbes. Malcolm był pomysłodawcą listy 400 najbogatszych ludzi Ameryki, którą po raz pierwszy opublikowano w 1982 r. Dlaczego 400? W XIX wieku, w złotym wieku Ameryki, w willi Williama B. Astora, magnata finansowego (na jej gruzach stoi dzisiaj Empire State Building), odbywały się doroczne bale, na które zapraszano 400 najznamienitszych przedstawicieli nowojorskiej śmietanki towarzyskiej.

American way
Kandydat na prezydenta USA i jeden z najbardziej wpływowych konserwatystów to Steve, pierworodny syn Malcolma, dziś szef wydawnictwa Forbes. Kieruje koncernem od śmierci ojca, czyli od 1990 r. Jego największą zasługą jest to, że mimo ogromnej konkurencji na rynku udało mu się nie tylko utrzymać pozycję wydawnictwa, lecz także poszerzyć listę publikowanych tytułów. Dzisiaj prócz magazynów "Forbes" i "Nations Heritage" w skład imperium wchodzą m.in. "Forbes Global", międzynarodowa edycja pisma, "Forbes Brasil", edycja brazylijska, magazyn "ludzi niezależnych" "Forbes FYI" i miesięcznik "Forbes ASAP" poświęcony nowym technologiom. Każda z tych publikacji ma wersję internetową (www.forbes.com).
W 1996 r. Steve kandydował z ramienia Partii Republikańskiej na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Odpadł w prawyborach, przegrywając z Bobem Doleem. Jak na politycznego outsidera (jego działalność polityczna ograniczała się do szefowania prezydenckiej Radzie ds. Międzynarodowych Rozgłośni Radiowych, w której nadzorował m.in. działalność Radia Wolna Europa) osiągnął sukces.
Steve Forbes należy do najbardziej konserwatywnego, wiernego american way skrzydła republikanów. Dzięki prestiżowi wydawnictwa głos Forbesa dociera do coraz większej liczby obywateli, przypominając im słowa Bertiego Charlesa Forbesa, ubogiego szkockiego emigranta: "Być Amerykaninem to znaczy być człowiekiem wolnym".