Może to logiczne, że lustracja zaczęła się właściwie od tych, którzy mogliby sami lustrować innych
Przystąpienie Polski do NATO oznacza przyjęcie sojuszniczych standardów bezpieczeństwa. Prześwietlanie ludzi, kontrola i dostęp do informacji związanych z obronnością podlegać mają ścisłym rygorom dostępu i rozpowszechniania. Już wkrótce Sejm zajmie się ustawami, które przygotował rząd w tej materii.
Zabawne, jak egzekutywa wyprzedza na tym polu legislatywę. Ostatnio dowiedziałem się całkiem przypadkiem, że w sprawach bezpieczeństwa coś drgnęło. Na spotkaniu towarzyskim kolega z dawnych lat opowiedział mi, że przy okazji imienin jego mamy odwiedziło ją dwóch policjantów, dopytując się o syna. - To ja jestem - odparł, tęskniąc widać za przygodami z dawnych lat. - O co panom chodzi? Od słowa do słowa wpakowano go do radiowozu i zawieziono na komendę. Wkrótce okazało się, że radiogram, który otrzymali policjanci, dotyczył listu gończego z 1979 r., a poszukiwano go za podejrzenie o przestępstwo z art. 124, w którym mowa o ustroju zgoła innym niż dziś.
Mój kolega zrekonstruował sobie wydarzenie sprzed niemal dwudziestu lat, gdy wrażliwość organów zwiększyła się w związku z działalnością Komitetu Samoobrony Społecznej KOR i jego rozległych okolic polityczno-towarzysko-wydawniczych. W trakcie wyjaśniania sprawy w komendzie mój kolega przypomniał sobie zlekceważoną przygodę sprzed miesiąca, gdy na lotnisku coś zaczęło wyskakiwać w komputerze i nastąpiły znane dialogi telefoniczne: - Tak, tak. Rozumiem. Mamy go tutaj. I rozbrajające: - Pan nie wygląda na poszukiwanego.
Wszystko więc wskazuje na to, że zaczęła się lustracja. Może to logiczne, że zaczęła się właściwie od tych, którzy mogliby sami lustrować innych. W końcu ktoś musi być pewny po dziesięciu latach od rewolucji ’89. To niełatwe, gdyż - jak napisał poeta - "rosną młode kadry związku kombatantów".
Zabawne, jak egzekutywa wyprzedza na tym polu legislatywę. Ostatnio dowiedziałem się całkiem przypadkiem, że w sprawach bezpieczeństwa coś drgnęło. Na spotkaniu towarzyskim kolega z dawnych lat opowiedział mi, że przy okazji imienin jego mamy odwiedziło ją dwóch policjantów, dopytując się o syna. - To ja jestem - odparł, tęskniąc widać za przygodami z dawnych lat. - O co panom chodzi? Od słowa do słowa wpakowano go do radiowozu i zawieziono na komendę. Wkrótce okazało się, że radiogram, który otrzymali policjanci, dotyczył listu gończego z 1979 r., a poszukiwano go za podejrzenie o przestępstwo z art. 124, w którym mowa o ustroju zgoła innym niż dziś.
Mój kolega zrekonstruował sobie wydarzenie sprzed niemal dwudziestu lat, gdy wrażliwość organów zwiększyła się w związku z działalnością Komitetu Samoobrony Społecznej KOR i jego rozległych okolic polityczno-towarzysko-wydawniczych. W trakcie wyjaśniania sprawy w komendzie mój kolega przypomniał sobie zlekceważoną przygodę sprzed miesiąca, gdy na lotnisku coś zaczęło wyskakiwać w komputerze i nastąpiły znane dialogi telefoniczne: - Tak, tak. Rozumiem. Mamy go tutaj. I rozbrajające: - Pan nie wygląda na poszukiwanego.
Wszystko więc wskazuje na to, że zaczęła się lustracja. Może to logiczne, że zaczęła się właściwie od tych, którzy mogliby sami lustrować innych. W końcu ktoś musi być pewny po dziesięciu latach od rewolucji ’89. To niełatwe, gdyż - jak napisał poeta - "rosną młode kadry związku kombatantów".
Więcej możesz przeczytać w 48/1998 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.