EHUD BARAK
"Wyciągam rękę do arabskich przywódców, byśmy w regionie, który zaznał wielu wojen, zawarli pokój odważnych" - powiedział Ehud Barak, nowy premier Izraela, przedstawiając w Knesecie skład sformowanego przez siebie rządu.
Po sześciu tygodniach negocjacji Ehudowi Barakowi udało się stworzyć gabinet popierany przez siedem partii, które w 120-osobowym Knesecie dysponują 75 mandatami. Po raz pierwszy w historii Izraela większość w nowym rządzie stanowią politycy pochodzenia arabskiego. Popierają go tak odległe od siebie ugrupowania jak ultrareligijny Szas i Partia Pracy wraz z mniejszymi partiami lewicy laickiej. Mozaiki politycznej nowej koalicji dopełnia partia imigrantów rosyjskich, reprezentowana w rządzie przez Natana Szaranskiego oraz reprezentacja ubogich Żydów sefardyjskich, którzy dla swego przywódcy Davida Leviego uzyskali bardzo ważny resort spraw zagranicznych. Ehud Barak urodził się w 1942 r. w kibucu Mishmar Hasharon. Jako siedemnastolatek wstąpił do armii, z którą związany był przez następne 36 lat. Jest absolwentem fizyki i matematyki Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie oraz studiów inżyniersko-ekonomicznych na Uniwersytecie Stanforda. W roku 1995 zakończył karierę wojskową w stopniu generała porucznika. Przeszedł do polityki, był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie premiera Rabina. Od listopada 1995 r. do lipca 1996 r. pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.
HILLARY RODHAM CLINTON
"Przyjechałam słuchać i uczyć się. Ważniejsze od tego, skąd jestem, powinno być raczej to, kim jestem" - powiedziała Hillary Clinton w West Davenport w stanie Nowy Jork, inaugurując swą kampanię poprzedzającą wybory do Senatu.
Jeszcze nigdy w historii Stanów Zjednoczonych nie zdarzyło się, by first lady, czyli żona prezydenta, zamierzała się ubiegać o funkcję publiczną. Pani Clinton, która nalega, by używać również panieńskiego nazwiska, złamała ten stereotyp i rzuciła wyzwanie Rudolphowi Giulianiemu, popularnemu burmistrzowi Nowego Jorku, kandydatowi republikanów. Start "pierwszej damy" w wyborach Amerykanie oceniają bardzo skrajnie: zwolennicy sądzą, że jest to doskonały pomysł, przeciwnicy uważają natomiast, że pani Clinton nie zna Nowego Jorku i wykorzystuje w kampanii pozycję, którą zapewnia jej urząd sprawowany przez męża. Do wyborów pozostało jeszcze szesnaście miesięcy, a sondaże wskazują, że szanse obojga kandydatów są bardzo wyrównane. Hillary Rodham Clinton urodziła się w 1947 r. Ukończyła prawo w Yale Law School. W 1975 r. wyszła za mąż za Billa Clintona, a pięć lat później urodziła ich jedyną córkę - Chelsea. W 1984 r. za działalność charytatywną otrzymała tytuł kobiety roku stanu Arkansas. Jako żona prezydenta USA w 1993 r. była współtwórczynią reformy opieki zdrowotnej. W czasie afery White Water i kompromitującej sprawy Moniki Lewinsky lojalnie wspierała męża.
GÜNTER VERHEUGEN
"Kraje aspirujące do Unii Europejskiej nie są mi obce. Niemcy utrzymują z nimi tradycyjnie bardzo dobre stosunki i wielokrotnie wyrażały dla nich poparcie. Przystąpienie do klubu piętnastu nie zależy jednak od Brukseli, lecz od państwa przystępującego" - powiedział tuż po uzyskaniu nominacji Günter Verheugen, nowy komisarz ds. rozszerzenia Unii Europejskiej.
Komisja Europejska w odnowionym składzie staje przed niełatwym zadaniem wzmocnienia autorytetu "europejskiego rządu", nadwątlonego aferami korupcyjnymi. Nic więc dziwnego, że przewodniczący komisji Romano Prodi gruntownie zmienił jej skład - w dwudziestoosobowym gronie pozostało jedynie czterech "starych" członków. Pierwszy raz w historii Unii Europejskiej skład komisji musi uzyskać akceptację Parlamentu Europejskiego. Günter Verheugen ma 55 lat. Studiował historię, politologię i socjologię na uniwersytetach w Bonn i Kolonii. W wieku 16 lat wstąpił do FDP, gdzie ściśle współpracował z Hansem-Dietrichem Genscherem, byłym wieloletnim szefem niemieckiej dyplomacji. Był sekretarzem generalnym FDP i kierownikiem działu analiz w MSZ. W 1982 r., po zerwaniu koalicji SPD-FDP przez liberałów, odszedł z partii i wstąpił do socjaldemokracji. Pełnił w niej funkcję sekretarza generalnego. Dziś uznawany jest za najlepszego specjalistę SPD ds. polityki zagranicznej. Od 1998 r. był zastępcą Joschki Fischera, zajmował się polityką europejską bońskiego rządu. .
"Wyciągam rękę do arabskich przywódców, byśmy w regionie, który zaznał wielu wojen, zawarli pokój odważnych" - powiedział Ehud Barak, nowy premier Izraela, przedstawiając w Knesecie skład sformowanego przez siebie rządu.
Po sześciu tygodniach negocjacji Ehudowi Barakowi udało się stworzyć gabinet popierany przez siedem partii, które w 120-osobowym Knesecie dysponują 75 mandatami. Po raz pierwszy w historii Izraela większość w nowym rządzie stanowią politycy pochodzenia arabskiego. Popierają go tak odległe od siebie ugrupowania jak ultrareligijny Szas i Partia Pracy wraz z mniejszymi partiami lewicy laickiej. Mozaiki politycznej nowej koalicji dopełnia partia imigrantów rosyjskich, reprezentowana w rządzie przez Natana Szaranskiego oraz reprezentacja ubogich Żydów sefardyjskich, którzy dla swego przywódcy Davida Leviego uzyskali bardzo ważny resort spraw zagranicznych. Ehud Barak urodził się w 1942 r. w kibucu Mishmar Hasharon. Jako siedemnastolatek wstąpił do armii, z którą związany był przez następne 36 lat. Jest absolwentem fizyki i matematyki Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie oraz studiów inżyniersko-ekonomicznych na Uniwersytecie Stanforda. W roku 1995 zakończył karierę wojskową w stopniu generała porucznika. Przeszedł do polityki, był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie premiera Rabina. Od listopada 1995 r. do lipca 1996 r. pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.
HILLARY RODHAM CLINTON
"Przyjechałam słuchać i uczyć się. Ważniejsze od tego, skąd jestem, powinno być raczej to, kim jestem" - powiedziała Hillary Clinton w West Davenport w stanie Nowy Jork, inaugurując swą kampanię poprzedzającą wybory do Senatu.
Jeszcze nigdy w historii Stanów Zjednoczonych nie zdarzyło się, by first lady, czyli żona prezydenta, zamierzała się ubiegać o funkcję publiczną. Pani Clinton, która nalega, by używać również panieńskiego nazwiska, złamała ten stereotyp i rzuciła wyzwanie Rudolphowi Giulianiemu, popularnemu burmistrzowi Nowego Jorku, kandydatowi republikanów. Start "pierwszej damy" w wyborach Amerykanie oceniają bardzo skrajnie: zwolennicy sądzą, że jest to doskonały pomysł, przeciwnicy uważają natomiast, że pani Clinton nie zna Nowego Jorku i wykorzystuje w kampanii pozycję, którą zapewnia jej urząd sprawowany przez męża. Do wyborów pozostało jeszcze szesnaście miesięcy, a sondaże wskazują, że szanse obojga kandydatów są bardzo wyrównane. Hillary Rodham Clinton urodziła się w 1947 r. Ukończyła prawo w Yale Law School. W 1975 r. wyszła za mąż za Billa Clintona, a pięć lat później urodziła ich jedyną córkę - Chelsea. W 1984 r. za działalność charytatywną otrzymała tytuł kobiety roku stanu Arkansas. Jako żona prezydenta USA w 1993 r. była współtwórczynią reformy opieki zdrowotnej. W czasie afery White Water i kompromitującej sprawy Moniki Lewinsky lojalnie wspierała męża.
GÜNTER VERHEUGEN
"Kraje aspirujące do Unii Europejskiej nie są mi obce. Niemcy utrzymują z nimi tradycyjnie bardzo dobre stosunki i wielokrotnie wyrażały dla nich poparcie. Przystąpienie do klubu piętnastu nie zależy jednak od Brukseli, lecz od państwa przystępującego" - powiedział tuż po uzyskaniu nominacji Günter Verheugen, nowy komisarz ds. rozszerzenia Unii Europejskiej.
Komisja Europejska w odnowionym składzie staje przed niełatwym zadaniem wzmocnienia autorytetu "europejskiego rządu", nadwątlonego aferami korupcyjnymi. Nic więc dziwnego, że przewodniczący komisji Romano Prodi gruntownie zmienił jej skład - w dwudziestoosobowym gronie pozostało jedynie czterech "starych" członków. Pierwszy raz w historii Unii Europejskiej skład komisji musi uzyskać akceptację Parlamentu Europejskiego. Günter Verheugen ma 55 lat. Studiował historię, politologię i socjologię na uniwersytetach w Bonn i Kolonii. W wieku 16 lat wstąpił do FDP, gdzie ściśle współpracował z Hansem-Dietrichem Genscherem, byłym wieloletnim szefem niemieckiej dyplomacji. Był sekretarzem generalnym FDP i kierownikiem działu analiz w MSZ. W 1982 r., po zerwaniu koalicji SPD-FDP przez liberałów, odszedł z partii i wstąpił do socjaldemokracji. Pełnił w niej funkcję sekretarza generalnego. Dziś uznawany jest za najlepszego specjalistę SPD ds. polityki zagranicznej. Od 1998 r. był zastępcą Joschki Fischera, zajmował się polityką europejską bońskiego rządu. .
Więcej możesz przeczytać w 29/1999 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.