Dojrzewanie mózgu

 Jak podaje "New Scientist", dwa zespoły naukowców z University of California i Montreal Neurological Institute dokonały nieoczekiwanego odkrycia. Badacze z Kalifornii obserwowali zmiany zachodzące na przestrzeni kilku lat w mózgach grupy nastolatków, a montrealscy neurolodzy porównywali mózgi czternasto- i dwudziestokilkulatków. Badając obrazy uzyskane za pomocą rezonansu magnetycznego, który pozwala na pomiar grubości istoty szarej z dokładnością do milimetra, naukowcy z obu ośrodków stwierdzili, że mózg w okresie dojrzewania zmienia się w podobny sposób jak we wczesnym dzieciństwie. Prawdą jest, że dolne partie kory mózgowej, odpowiedzialne za podstawowe sygnały motoryczne i sensoryczne, stabilizują się w okresie wczesnego dzieciństwa. Okazuje się jednak, że płaty ciemieniowy i czołowy, które odpowiadają przede wszystkim za zdolności wizualno-przestrzenne oraz funkcje wykonawcze, samokontrolę i planowanie, nagle zaczynają rosnąć w wieku 10-12 lat, czyli krótko przed okresem dojrzewania. Po tym wzroście następuje spadek ich wielkości, który trwa do momentu, gdy płaty osiągną swój ostateczny rozmiar, charakterystyczny dla wieku dorosłego. Proces ten kończy się zwykle po przekroczeniu dwudziestego roku życia. Właśnie skurczenie się niektórych obszarów mózgu uznawane jest za oznakę dojrzałości. Grubość kory mózgowej zmienia się w tym okresie o kilka procent.
Do tej pory wszelkie zmiany w zachowaniu nastolatków tłumaczono brakiem doświadczenia życiowego i burzą hormonalną. Przyczyną młodzieńczego buntu może być jednak proces głębokiej restrukturyzacji mózgu. W tym okresie nie jest on jeszcze w pełni rozwinięty, szczególnie w zakresie samokontroli i ocen społecznych. Ale być może dzięki temu młodzi ludzie są bardziej otwarci na nowe idee.