Rok unii

- Rok 2000 będzie bardzo istotny dla Unii Europejskiej i sprawy jej rozszerzenia. Koniunktura poprawia się - wzrost gospodarczy ma coraz większą dynamikę, a bezrobocie maleje. Powinno to tworzyć klimat sprzyjający przedsięwzięciom wielkiej wagi dla przyszłości Europy.

Niepokoi jednak sytuacja w Austrii, gdzie duża partia demokratyczna akceptuje jako partnera koalicyjnego ugrupowanie reprezentujące rewizjonistyczny stosunek do ciemnych kart z niedawnej przecież historii Europy. W dodatku - ugrupowanie niechętne integracji, która jest najlepszą gwarancją tego, by historia nie miała szans się powtórzyć. Niepokojący jest również dramat w Czeczenii. Minister spraw zagranicznych Francji Hubert Vedrine poleciał z wizytą do Moskwy, ponieważ także w tym trudnym momencie należy prowadzić dialog z Rosją, a zarazem przypomnieć o konieczności znalezienia politycznego rozwiązania problemu Czeczenii. Rosjanie popełniają błąd, używając środków czysto wojskowych. W naszym strategicznym, długoterminowym interesie leży popieranie wszelkimi sposobami budowy w Rosji państwa nowoczesnego, stabilnego i pokojowo nastawionego, będącego dobrym sąsiadem dla Europy.
Francja, która przejmie z rąk Portugalii przewodnictwo w Unii Europejskiej w drugiej połowie tego roku, zamierza wykorzystać ten okres do zakończenia albo rozwinięcia prac nad reformą wewnętrznych instytucji unii. Uważamy, że sukces konferencji międzyrządowej wymaga skoncentrowania obrad na trzech podstawowych kwestiach, których rozwiązanie wydaje się nam niezbędne do przygotowania właściwych warunków rozszerzenia unii. Chodzi o liczebność i skład Komisji Europejskiej, o rozkład głosów w Radzie Europejskiej i ograniczenie roli weta na rzecz decyzji podejmowanych kwalifikowaną większością głosów.
Zbytnie rozbudowanie programu obrad konferencji - co proponują niektórzy partnerzy - może utrudnić osiągnięcie porozumienia i zakończenie do końca 2002 r. (zgodnie ze zobowiązaniem podjętym na szczycie w Helsinkach) wewnętrznej przebudowy unijnych instytucji, a zatem i rozszerzenie. Kontynuowanie negocjacji członkowskich będzie jednym z naszych priorytetów i uczynimy wszystko, by je przyspieszyć. Sądzimy jednak, że będą się toczyć jeszcze w okresie przewodnictwa Szwecji.
Po wprowadzeniu euro, co w zeszłym roku było bardzo ważnym etapem procesu integracji europejskiej, głównym tematem dyskusji o przyszłości Europy - obok konferencji międzyrządowej - jest dziś rozwój obronności europejskiej. Uważamy za bardzo korzystne, że unia będzie miała możliwość podejmowania decyzji i samodzielnego działania w dziedzinie swej obronności. Stany Zjednoczone długo nalegały, by ich europejscy partnerzy wzięli na siebie większą część ciężaru obrony kontynentu. Plany obronności europejskiej idą właśnie w tym kierunku i Waszyngton jest tego świadom.