Kreacja sukcesu

Aleksandra Mogiłło: - Powtarza pan często, że sposoby komunikowania w biznesie i w miłości są bardzo podobne.
Kevin Hogan: - Tak, bo najważniejsze dla człowieka są wartości, zarówno w związkach osobistych, jak i zawodowych. Rolą każdego z nas jest zdefiniowanie tego, co jest najistotniejsze, także dla innych.
- W jakim stopniu sukces zależy od wrodzonych predyspozycji?
- To, czy ktoś jest ekstra-, czy introwertykiem, wpływa na ludzką zdolność osiągnięcia sukcesu. Osoba agresywna ma na przykład większe szanse zostać liderem, a nieśmiały introwertyk, wykazujący predyspozycje do analitycznego myślenia, też może odnieść sukces, ale nie będzie przywódcą, lecz raczej wytwórcą. Tak jak Bill Gates z Microsoftu: jest introwertywny, ale niezwykle błyskotliwy. Predyspozycje zapisane w genach mogą sprzyjać osiągnięciu sukcesu bez względu na rodzaj osobowości.
- Czy istnieją cechy, które wykluczają człowieka z grona potencjalnych życiowych zwycięzców?
- Czasami ludzie uprawiają rodzaj autosabotażu. Aktem takiego destrukcyjnego działania jest lęk przed porażką. Nawet nie próbujemy podnosić życiowych poprzeczek. Istnieje też lęk przed sukcesem oraz poczucie winy spowodowane osiągnięciem wyższego statusu niż grupa rówieśnicza, rodzina. Z grona potencjalnych ludzi sukcesu można jedynie wykluczyć jednostki o osobowości antyspołecznej lub z ostrymi zaburzeniami.
- Polacy - jak wykazują sondaże - są przekonani, że w obecnych realiach uczciwa praca nie zapewnia bogactwa.
- W USA również są ludzie, którzy w to nie wierzą. Ale to właśnie pracowitość i kreatywność prowadzą do sukcesu. Jeżeli ktoś spędził całe życie w więzieniu, to postrzega wszystkich jako klawiszy. Po wyjściu zza kratek chodzi po ulicach, nie ma straży, trzech posiłków dziennie, jest nowy świat. A on się boi, patrzy, jak wygląda prawdziwe życie. Może i wam potrzeba trochę czasu, by się przekonać, że uczciwa praca prowadzi do sukcesu?
- Podczas swej długoletniej praktyki obserwuje pan różnice pomiędzy menedżerami w USA i Europie, ostatnio także w Polsce.
- Główna różnica polega na tym, że my mamy za sobą 200 lat demokracji, podczas gdy polscy menedżerowie są młodzi i dopiero się uczą. Im intensywniej będą się edukować, tym będą skuteczniejsi. Polska stanie się równie konkurencyjna jak każdy inny kraj Europy. Nadrabianie zaległości zajmie około dziesięciu lat. Niezbędna jest zatem cierpliwość.
- Jak się chronić przed utratą sił do pracy i wiary w siebie oraz w to, co się robi?
- Ludzie robią często rzeczy, których nie kochają - to ich uciska, wprowadza w depresję, czyni nieszczęśliwymi. Gdy skoncentrujemy się na czymś, co uwielbiamy, wtedy praca przez 70 godzin tygodniowo będzie niczym. Zyskamy napęd do pracy, a jeśli wykonamy ją dobrze, wypalenie ani depresja nie wchodzi w grę. Jeśli kocham to, co robię, wtedy praca przestaje być przykrym obowiązkiem. Gorzej, jeśli mamy do czynienia z toksycznymi szefami. Nazywam takie osoby smokami. Smok jest bardzo trudnym pracodawcą, stąd moja rada: bądź produktywny na tyle, na ile możesz, by smok nie ział na ciebie ogniem. A co najważniejsze, myśl długoterminowo. Komunizm się skończył, jesteś wolny i jeśli nie kochasz bycia w tej firmie, idź, znajdź kogoś, dla kogo będziesz uwielbiał pracować. To znacznie lepszy wybór - bez depresji, problemów rodzinnych, wypalenia. Menedżerowie, którzy są smokami, zawsze tacy będą, nie musimy dla nich pracować. Swoje zdolności można rozwijać gdzieś indziej.
- Co ma zrobić młody człowiek żądny sukcesu?
- Musi pomyśleć o swoim marzeniu i o tym, co jest potrzebne, by je urzeczywistnić. Następnie pojawi się sekwencja zdarzeń - dzięki niej powstał ten budynek, samolot, stworzono Microsoft Word. Znajdź więc ludzi, kogoś równie podekscytowanego jak ty, i zaproś ich, by pracowali z tobą. Połączcie swoje siły, niezależnie od tego, jak są małe, i urzeczywistnij swoje marzenia. To wymaga pracy, ogromu pracy. Ale działa!