Kiedy Platforma Obywatelska bije kolejne sondażowe rekordy, a opozycja pogrąża się w swarach, kruszy się żelazny duet Tusk – Schetyna. Interesy polityczne mają różne i żaden nie ma zamiaru ustąpić. Grzegorz Schetyna otwarcie przyznaje, że chce wyjść z cienia, a Donald Tusk nie po to wycinał przez lata zastępy konkurentów do władzy w partii, by teraz wyhodować jeszcze potężniejszego. Premiera i wicepremiera łączy więc już tylko szorstka przyjaźń i miłość do piłki. – Nic już nie jest jak dawniej – przyznaje ze smutkiem jeden z niewielu polityków bliskich i Tuskowi, i Schetynie.
Początki konfliktu między liderami PO można było zauważyć już w dzień po zwycięskich dla tej partii wyborach. To wtedy Tusk zasugerował, że Schetyna może nie wejść do rządu, a zostać jedynie szefem klubu parlamentarnego, bo gabinet „będzie potrzebował silnego wsparcia w Sejmie". Ot, taka delikatna próba sił. Riposta Schetyny była natychmiastowa – ogłosił w mediach, że dostał propozycję, przyjął ją, zostaje wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Tusk nie mógł ryzykować gigantycznego konfliktu jeszcze przed powstaniem rządu. I stało się tak, jak chciał Schetyna.
- Ten konflikt długo nie potrwa. Trzy, cztery miesiące, maksymalnie do wiosny. I musi dojść do przesilenia, bo tak dalej nie da się pracować! – denerwuje się jeden z członków rządu. Czy dojdzie do totalnej wojny na górze? Czy będziemy świadkami publicznego prania brudów.
Więcej o szorstkiej przyjaźni pomiędzy Donaldem Tuskiem i Grzegorzem Schetyną w poniedziałkowym wydaniu „Wprost".
- Ten konflikt długo nie potrwa. Trzy, cztery miesiące, maksymalnie do wiosny. I musi dojść do przesilenia, bo tak dalej nie da się pracować! – denerwuje się jeden z członków rządu. Czy dojdzie do totalnej wojny na górze? Czy będziemy świadkami publicznego prania brudów.
Więcej o szorstkiej przyjaźni pomiędzy Donaldem Tuskiem i Grzegorzem Schetyną w poniedziałkowym wydaniu „Wprost".