Motywem działania Eweliny D. była chęć ukrycia przed rodziną, że ojcem dziecka nie był jej mąż. Do zbrodni doszło w 2006 r. w Kraśniku na Lubelszczyźnie; kobieta miała wtedy 19 lat. Wyrok nie jest prawomocny.
Uzasadniając orzeczenie sędzia Anna Burek powiedziała, że materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, iż oskarżona chciała doprowadzić do śmierci dziecka. Kobieta przed sądem przyznała, że podała dziecku czereśnie. Nie przyznała się do podania rtęci, ale - jak uznał sąd - była to tylko nieudolna próba jej obrony. Biegli ustalili, że zarówno czereśnie jak i rtęć zostały dziecku podane w tym samym czasie. Rtęć nie miała bezpośredniego wpływu na śmierć dziecka, jednak w dłuższym czasie mogła doprowadzić do zmian chorobowych i zgonu.
Czereśnie doprowadziły do zatkania dróg oddechowych dziewczynki i zatrzymania krążenia. Matka nie ratowała dziecka, nie wezwała pogotowia. Wyszła z domu, a dopiero po pewnym czasie zadzwoniła po męża i razem z dzieckiem udali się do pobliskiego szpitala. Stamtąd dziecko przewieziono do Lublina. Lekarze nie byli w stanie uratować dziewczynki, zmarła następnego dnia.
"Postępowanie oskarżonej jest szczególnie naganne i wymaga napiętnowania. Jedyną okolicznością łagodzącą jest jej młody wiek i dotychczasowa niekaralność" - powiedziała sędzia Burek.
Ewelina D. wyszła za mąż, będąc już w ciąży. Przeprowadzone po śmierci dziecka badanie DNA, wykazało, że ojcem nie był jej mąż.
Kobieta bała się, że wyjdzie to na jaw. Wątpliwości co do tego, kto jest ojcem, pojawiły się, gdy babka dziecka, zauważyła że ma ono grupę krwi, której nie mają ani Ewelina D. ani jej mąż.
Był to już drugi proces Eweliny D. w tej sprawie. Poprzedni wyrok, także skazujący ją na 15 lat więzienia, został uchylony przez sąd apelacyjny, który uznał, że sąd pierwszej instancji w orzeczeniu opisał czyn oskarżonej w sposób niezgodny z ustaleniami procesu.
ND, PAP