Św. Kazimierz urodził się na Wawelu 3 października 1458 r., jako syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuskiej. Jego wychowawcą był Jan Długosz. Królewicz Kazimierz wielokrotnie przebywał na zamku w Radomiu. Jego najważniejszy pobyt w tym mieście to rezydencja w charakterze namiestnika królewskiego w Koronie w latach 1481-1483. Na te dwa lata władza przeniosła się do Radomia. W tym czasie Kazimierz dał się poznać jako sprawiedliwy i troskliwy władca, a jednocześnie osoba bardzo pobożna.
Młody Kazimierz zmarł na gruźlicę 4 marca 1484 r. na zamku w Grodnie. Został pochowany w Kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej. Był kanonizowany już w 1521 r., lecz bulla zaginęła wraz z rzeczami posła królewskiego Erazma Ciołka, który zmarł nagle w Rzymie. Ponowną bullę kanonizacyjną, powołującą się na akt kanonizacyjny papieża Leona X, wydał papież Klemens VIII w 1602 r. Św. Kazimierz jest patronem Polski i Litwy. Ikonografia przedstawia go najczęściej w stroju książęcym z lilią w ręku lub klęczącego w nocy przed drzwiami katedry.
Od 4 marca 1983 r. św. Kazimierz za sprawą Jana Pawła II jest patronem miasta Radomia, a od 25 marca 1992 r. - patronem diecezji radomskiej. W radomskiej bazylice św. Kazimierza znajduje się kaplica ku czci świętego, w której przechowywane i czczone są jego relikwie.PAP, arb