Wprawdzie obiecałem inny temat, ale muszę się odnieść do tematów bieżących. Na początek kilka prostych zasad matematyki wyborczej: elektoraty się nie sumują! Jeżeli połączymy listę partii A z listą partii B to wynik wyborczy będzie słabszy niż suma wyników tych partii gdyby starowały osobno. I będzie nawet mniejszy niż wynik, który może osiągnąć partia z lepszymi notowaniami. W historii polskiej polityki takich przykładów można mnożyć na pęczki.
Szczególnie dotkliwie przekonali się o tej prostej regule członkowie SLD pchani przez nieodpowiedzialne kierownictwo do mariażu z TR tworząc koalicję ZL-ewu. I co najważniejsze, do tej nieodpowiedzialnej koalicji po trupach parli gównie Ci, którzy nie mają pojęcia jak się zarządza ludźmi i partią. W historii odmienionego dzięki Leszkowi Millerowi SLD i Ruch Palikota od 2011 napotykamy te same zjawiska pchane genem samozagłady ku przepaści z mariażem na końcu.
Ale po kolei. Stara zasada brzmi: „jak cię widzą tak cię piszą”. Obie te partie tego nie rozumiały i nadal nie rozumieją. Ruch Palikota upadł, a właściwie się rozpadł, z powodu śmieszności przedstawicieli medialnych. Takie „orły” bez piór jak Dębski, Rozenek, Ryfiński, Kabaciński, Elsner i chyba najlepszy w tej plejadzie - niejaki Borkowski - wzbudzały jedynie litość, śmiech i rozbawienie – wyborcy ich słuchali, oglądali i nie wierzyli, że ci ludzie są posłami, że ktoś ich wybrał.
Ale to nie wszystko. Trzeba było widzieć jak na klubach i w kuluarach obnosili się ze swoją rozpoznawalnością „pajaców”. To oni byli właścicielami sitek mikrofonów i obiektywów kamer. W tym wszystkim była pewna logika. Stali się pożądanymi graczami na scenie, ponieważ łatwiej było w mediach pokazywać nierozgarniętego przedstawiciela RP, który ugruntuje opinię o „ruchersach” jako przygłupach, niż pokazać kogoś mądrego, który błyśnie. A w RP też tacy byli.
Wiem, że Palikot to zrozumiał albo ktoś mądry mu powiedział i zmienił lekko front. Wystawił „supernowe” gęby, które nazywał nejmami. W tej grupie znaleźli się Siwiec, Kwiatkowski, Nowacka i Hartman. Ciekawe jest to, że pomimo zdecydowanie lepszego wykształcenia od swoich poprzedników też cieniutko piszczeli. A ja odnosiłem wrażenie, że nie rozumieją nawet pytań.
W SLD było podobnie. Z tą tylko różnicą, że wszystko odbywało się z większą kulturą w klubie. Ale gadające głowy nie odbiegały od poziomu „ruchersów”. Wystarczy wymienić Gawkowskiego, Balta (ten przyzwyczaił wszystkich , że nawet nie słucha pytań tylko gada co chce), Karolczaka, Czarzastego, Piekarską czy Jońskiego (naprawdę warto go zapytać o kilka dat).
Wymieniłem te wszystkie nazwiska z bardzo prostego powodu. Tak naprawdę nie powinni mieć prawa do wystąpień medialnych bo po prostu tego nie potrafią. Możliwe, że są do czegoś przydatni, ale na pewno nie są to media i jedynki na listach. I cóż się stało? Z Ruchu powstał TR i tylko jedna „gadająca głowa” pozostała. Barbara Nowacka. Czy ktoś jest w stanie przypomnieć sobie jedno mądre zdanie, które wypowiedziała? albo czym błysnęła lub kogo pokonała na słowa? Po prostu przegrała z Zandbergiem. A on przecież też orłem nie jest.
Ich drugą wspólną cechą są głębokie blizny na ustach po odcięciu od mikrofonów. Chcieliby gadać i dalej się ośmieszać a tu nikt nie chce słuchać. Są wśród nich tacy, którzy byli posłami i są też tacy, którzy nie śpią po nocach tylko kombinują co by tu zrobić aby posłem zostać. Znam takiego, który wyrzekłby się rodziny aby choć na chwilkę być posłem. Tak więc wymyślili „Inicjatywę 20 lutego (I20)”. Dla mnie IQ20, bo nikt tam nie reprezentuje ilorazu. Nie rozumieją, że mnożąc liczbę przez wartość mniejszą niż zero otrzymują wynik mniejszy od liczby mnożonej. Ale swoje pięć minut w mediach mieli. Oby ostatnie.
Ale po kolei. Stara zasada brzmi: „jak cię widzą tak cię piszą”. Obie te partie tego nie rozumiały i nadal nie rozumieją. Ruch Palikota upadł, a właściwie się rozpadł, z powodu śmieszności przedstawicieli medialnych. Takie „orły” bez piór jak Dębski, Rozenek, Ryfiński, Kabaciński, Elsner i chyba najlepszy w tej plejadzie - niejaki Borkowski - wzbudzały jedynie litość, śmiech i rozbawienie – wyborcy ich słuchali, oglądali i nie wierzyli, że ci ludzie są posłami, że ktoś ich wybrał.
Ale to nie wszystko. Trzeba było widzieć jak na klubach i w kuluarach obnosili się ze swoją rozpoznawalnością „pajaców”. To oni byli właścicielami sitek mikrofonów i obiektywów kamer. W tym wszystkim była pewna logika. Stali się pożądanymi graczami na scenie, ponieważ łatwiej było w mediach pokazywać nierozgarniętego przedstawiciela RP, który ugruntuje opinię o „ruchersach” jako przygłupach, niż pokazać kogoś mądrego, który błyśnie. A w RP też tacy byli.
Wiem, że Palikot to zrozumiał albo ktoś mądry mu powiedział i zmienił lekko front. Wystawił „supernowe” gęby, które nazywał nejmami. W tej grupie znaleźli się Siwiec, Kwiatkowski, Nowacka i Hartman. Ciekawe jest to, że pomimo zdecydowanie lepszego wykształcenia od swoich poprzedników też cieniutko piszczeli. A ja odnosiłem wrażenie, że nie rozumieją nawet pytań.
W SLD było podobnie. Z tą tylko różnicą, że wszystko odbywało się z większą kulturą w klubie. Ale gadające głowy nie odbiegały od poziomu „ruchersów”. Wystarczy wymienić Gawkowskiego, Balta (ten przyzwyczaił wszystkich , że nawet nie słucha pytań tylko gada co chce), Karolczaka, Czarzastego, Piekarską czy Jońskiego (naprawdę warto go zapytać o kilka dat).
Wymieniłem te wszystkie nazwiska z bardzo prostego powodu. Tak naprawdę nie powinni mieć prawa do wystąpień medialnych bo po prostu tego nie potrafią. Możliwe, że są do czegoś przydatni, ale na pewno nie są to media i jedynki na listach. I cóż się stało? Z Ruchu powstał TR i tylko jedna „gadająca głowa” pozostała. Barbara Nowacka. Czy ktoś jest w stanie przypomnieć sobie jedno mądre zdanie, które wypowiedziała? albo czym błysnęła lub kogo pokonała na słowa? Po prostu przegrała z Zandbergiem. A on przecież też orłem nie jest.
Ich drugą wspólną cechą są głębokie blizny na ustach po odcięciu od mikrofonów. Chcieliby gadać i dalej się ośmieszać a tu nikt nie chce słuchać. Są wśród nich tacy, którzy byli posłami i są też tacy, którzy nie śpią po nocach tylko kombinują co by tu zrobić aby posłem zostać. Znam takiego, który wyrzekłby się rodziny aby choć na chwilkę być posłem. Tak więc wymyślili „Inicjatywę 20 lutego (I20)”. Dla mnie IQ20, bo nikt tam nie reprezentuje ilorazu. Nie rozumieją, że mnożąc liczbę przez wartość mniejszą niż zero otrzymują wynik mniejszy od liczby mnożonej. Ale swoje pięć minut w mediach mieli. Oby ostatnie.