Profesor Janusz Beksiak, ekonomista i wykładowca akademicki, jeden z pierwszych laureatów Nagrody Kisiela a następnie członek Kapituły, zmarł w miniony piątek.
Profesor urodził się w 1929 r. w Grzegorzewie niedaleko Koła. Podczas II wojny światowej jako członek Szarych Szeregów prof. Beksiak brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po jego upadku wywieziono go na teren III Rzeszy, skąd powrócił do Polski rok po zakończeniu wojny. Rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie. Stamtąd przeniósł się do Warszawy, gdzie ukończył Wydział Przemysłu Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Rozpoczął karierę naukową. W 1960 r. uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Pięć lat później habilitował się, a w 1972 został profesorem nauk ekonomicznych.
O prof. Beksiaku po raz pierwszy głośno zrobiło się w 1979 r., gdy zrezygnował z doradzania I sekretarzowi PZPR Edwardowi Gierkowi i wystąpił z partii na znak protestu przeciwko polityce gospodarczej ówczesnych władz.
W 1980 r. wstąpił do „Solidarności”, zostając jednym z doradców. Siedem lat później zaczął doradzać Lechowi Wałęsie, a w kolejnym roku wstąpił do Komitetu Obywatelskiego przy przyszłym prezydencie. Uczestniczył też w obradach Okrągłego Stołu. Był zwolennikiem jak najszybszej transformacji. W 1990 r. został laureatem pierwszej edycji Nagrody Kisiela.
wyborcza.biz
O prof. Beksiaku po raz pierwszy głośno zrobiło się w 1979 r., gdy zrezygnował z doradzania I sekretarzowi PZPR Edwardowi Gierkowi i wystąpił z partii na znak protestu przeciwko polityce gospodarczej ówczesnych władz.
W 1980 r. wstąpił do „Solidarności”, zostając jednym z doradców. Siedem lat później zaczął doradzać Lechowi Wałęsie, a w kolejnym roku wstąpił do Komitetu Obywatelskiego przy przyszłym prezydencie. Uczestniczył też w obradach Okrągłego Stołu. Był zwolennikiem jak najszybszej transformacji. W 1990 r. został laureatem pierwszej edycji Nagrody Kisiela.
wyborcza.biz