Nie-normalnie fakt

Dodano:   /  Zmieniono: 
Obrazy grupy Sapetto Szamborski, które wkrótce zostaną wystawione w Zachęcie, to pełen humoru i ironii komentarz do PRL-owskiej rzeczywistości z końca lat 60. i połowy 70.
Ekspozycja pokaże 23 obrazy Marka Sapetty i 16 obrazów Wiesława Szamborskiego z tego okresu.

Twórczość Sapetty i Szamborskiego najkrócej charakteryzuje używane przez nich hasło (taki też tytuł nosiła jedna z ich wystaw), które wyrażało m.in. ich stosunek do rzeczywistości; oznaczało bunt przeciwko skostniałym i skrajnie upolitycznionym zasadom rządzącym Akademią oraz niezgodę na artystyczny koniunkturalizm, co oprócz tematyki było widoczne także w sposobie malowania.

Inspiracją twórczości były dla tego artystycznego tandemu sceny z codziennego życia (Szamborski - Gra w szachy, 1966), slogany zaczerpnięte z transparentów i gazet (Szamborski - Więcej, lepiej, taniej i... , 1971) a nawet najzwyklejsze produkty (Sapetto - Śledź po gdańsku, 1974), co świadczyło o jej związkach z pop artem i polską odmianą nowej figuracji, której artyści byli zresztą współtwórcami. Do polskiego malarstwa końca lat 60. wnieśli świeżość obserwacji, czerpanych z codziennego życia oraz eksperymenty z formą (obrazy przestrzenne Szamborskiego).

Do wybranej przez nich tematyki dostosowana była forma przekazu. Nie było w niej miejsca na wypracowaną wirtuozerię warsztatu. Zastąpiła ją spontaniczność, rozmach malowania, a nawet świadoma nonszalancja. Z płaskich plam nierzadko spływają zacieki farby, potęgujące wrażenie szkicowości, niedokończenia i braku staranności. Że jest to zamierzone widać u Sapetty, gdzie np. zdeformowane, ekspresyjne postaci sąsiadują z sylwetką modnej dziewczyny, namalowanej i wymodelowanej według akademickich reguł.

Marek Sapetto (ur. w 1939 w Końskich, woj. kieleckie) i Wiesław Szamborski (ur. w 1941 w Skarżysku-Kamiennej) od 1960 studiowali w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowniach Antoniego Łyżwańskiego i Michała Byliny. Zaprzyjaźnieni już na studiach, po ich ukończeniu uczestniczyli w wielu tych samych wystawach i szybko zaczęli być postrzegani jako nieformalna grupa. Ich współpraca trwała do 1974 i zaowocowała dziewięcioma ekspozycjami. Ostatnią wystawę obu artystów w maju 1996 zorganizowała warszawska Akademia Sztuk Pięknych (obaj są profesorami tej uczelni od lat 90.).

Wystawę można będzie oglądać od 12 czerwca do 11 lipca.

em