Angela Merkel i Nicolas Sarkozy zaproponowali szereg rozwiązań mających rozwiązać kryzys w Europie. Pytanie, czy te rozwiązania mają szansę wejść w życie.
5 grudnia duet Sarkozy i Merkel ogłosił nowe propozycje zmian w Unii Europejskiej, aby ocalić Europę przed kryzysem. Wśród propozycji znajduje się wprowadzenie automatycznych sankcji dla krajów, których deficyt budżetowy przekroczy 3 proc. PKB. To ograniczenie miałoby być wpisane do przepisów krajowych każdego z krajów członkowskich. Merkel i Sarkozy jasno dali do zrozumienia, że jeśli cała Unia się nie zgodzi, to będą próbowali przeforsować zmiany w obrębie 17 krajów z walutą euro.
Inicjatywa francusko-niemiecka zakłada, że decyzje podjęte przez dwie największe gospodarki europejskie pomogą powstrzymać przyspieszający kryzys w Europie. Z drugiej strony wymuszanie zmian ma pokazać rynkom, że rządy już przygotowują się do uruchomienia profesjonalnego zarządzania walutą euro. Celem Sarkozy i Merkel jest szybkie uruchomienie procesu zmian i uspokojenie przestraszonych rynków.
Duet francusko-niemiecki stworzył jednak pewien problem, dylemat dla członków unii, którzy nie przyjęli waluty euro, takich jak Polska czy Dania. Czy dobrowolnie zrezygnować z części autonomii finansowej w ramach szerszej polityki zapobiegania długom, czy też zaryzykować dalszą marginalizację w Unii. Pojawia się również inne pytanie. Co się stanie jeśli jedno z państw z walutą europejską sprzeciwi się nowym propozycjom i nie zgodzi się na zmiany? Czy zostaną wydaleni ze strefy euro, czy też sprzeciw ze strony Grecji, Portugalii czy Malty wystarczy aby zniszczyć cały projekt jakim jest waluta euro? Wszystko wskazuje jednak na to, że ta koncepcja nie jest brana na serio ani przez Berlin ani przez Paryż.
Wydaje się, że, aby osiągnąć kompromis, Berlin i Paryż musieli pójść na kilka ustępstw. Z takich właśnie kompromisowych rozwiązań narodził się plan ratowania Europy. Dopiero w piątek, 9 grudnia, podczas europejskiego szczytu, okaże się, jak przyjęte zostaną te rozwiązania. Jeśli wszystko pójdzie dobrze inicjatywa Merkel-Sarkozy może okazać się początkiem końca kryzysu w Europie. Jeśli pomysł upadnie, zostanie prawdopodobnie zapamiętany jako ostatnia próba uratowania strefy euro.
MW
Inicjatywa francusko-niemiecka zakłada, że decyzje podjęte przez dwie największe gospodarki europejskie pomogą powstrzymać przyspieszający kryzys w Europie. Z drugiej strony wymuszanie zmian ma pokazać rynkom, że rządy już przygotowują się do uruchomienia profesjonalnego zarządzania walutą euro. Celem Sarkozy i Merkel jest szybkie uruchomienie procesu zmian i uspokojenie przestraszonych rynków.
Duet francusko-niemiecki stworzył jednak pewien problem, dylemat dla członków unii, którzy nie przyjęli waluty euro, takich jak Polska czy Dania. Czy dobrowolnie zrezygnować z części autonomii finansowej w ramach szerszej polityki zapobiegania długom, czy też zaryzykować dalszą marginalizację w Unii. Pojawia się również inne pytanie. Co się stanie jeśli jedno z państw z walutą europejską sprzeciwi się nowym propozycjom i nie zgodzi się na zmiany? Czy zostaną wydaleni ze strefy euro, czy też sprzeciw ze strony Grecji, Portugalii czy Malty wystarczy aby zniszczyć cały projekt jakim jest waluta euro? Wszystko wskazuje jednak na to, że ta koncepcja nie jest brana na serio ani przez Berlin ani przez Paryż.
Wydaje się, że, aby osiągnąć kompromis, Berlin i Paryż musieli pójść na kilka ustępstw. Z takich właśnie kompromisowych rozwiązań narodził się plan ratowania Europy. Dopiero w piątek, 9 grudnia, podczas europejskiego szczytu, okaże się, jak przyjęte zostaną te rozwiązania. Jeśli wszystko pójdzie dobrze inicjatywa Merkel-Sarkozy może okazać się początkiem końca kryzysu w Europie. Jeśli pomysł upadnie, zostanie prawdopodobnie zapamiętany jako ostatnia próba uratowania strefy euro.
MW