Znaleziony na początku czerwca wrak ma długość prawie 13 metrów i jest prawdopodobnie pozostałością po największych barkach, jakie pływały po tym trakcie wodnym. Łódź prawdopodobnie zatonęła - zachowały się w niej szczątki wielu przewożonych towarów.
Dla archeologów nie tylko jej zawartość jest ciekawym materiałem do badań - sam fakt znalezienia tak dużej jednostki potwierdza hipotezę o ogromnym znaczeniu gospodarczym samego kanału. Jest to istotne z punktu widzenia chińskich ambicji wpisania tego najdłuższego w świecie sztucznego szlaku wodnego na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Znaleziony wrak jest kolejnym znaleziskiem odkrytym w ostatnich miesiącach w okolicach Tientsinu na północnej odnodze Wielkiego Kanału. W kwietniu 2012 roku w tym rejonie znaleziono szczątki łodzi zawierające naczynia porcelanowe z okresu dynastii Ming (około XV wiek), później, w maju, odkopano wraki dwóch barek przewożących przedmioty żelazne, porcelanę, wyroby z kości i drewna z tego samego okresu. Łącznie wydobyto ponad 600 przedmiotów. Wszystkie łodzie były zbudowane z drewna i leżały na głębokości 3-5 metrów pod dnem kanału.
Większość rzek w Chinach płynie z zachodu na wschód - tak więc niemal zawsze odczuwano potrzebę istnienia kanału wodnego biegnącego w osi północ-południe. Wielokrotnie rozpoczynano budowę kanału. Jedynym efektem tych prób było powstanie kilku niepołączonych odcinków. Dopiero cesarz Yang (605-618 n.e.) z dynastii Sui doprowadził do wybudowania kanału. Prace zajęły 6 lat, a wykonano ją rękami milionów robotników. Do kanału włączono jeziora i rzeki na jego trasie.
Pierwotnie kanał miał ok. 2000 km długości i 30-70 metrów szerokości. Północny kraniec znajdował się w okolicach Pekinu, a południowy w mieście Hangzhou. Obecnie ma długość około 1700 km i posiada 24 śluzy. W czasach dynastii Yuan (1271-1368) kanał został poszerzony i pogłębiony. Dzięki tym zabiegom stał się główną arterią komunikacyjną biegnącą z południa na północ.PAP, arb