Jeden z fragmentów pochodzi z 25 stycznia z godziny 17:15. Według relacji Revol, 45. minut później ona i Mackiewicz mieli stanąć na szczycie Nanga Parbat. Samo nagranie zostało wykonane przez himalaistkę poniżej 90 metrów od wierzchołka Nagiej Góry w czasie, gdy Francuzka czekała, aż Mackiewicz do niej dojdzie. W jednym z francuskich tygodników opublikowano z kolei zdjęcia pochodzące z aparatu Revol, w tym jej selfie.
twittertwitter
Specjalny program poświęcony akcji ratunkowej na szczycie Nanga Parbat, został wyemitowany wieczorem w czwartek 8 lutego i jest już dostępny w internecie. W materiale wykorzystano nagrania pochodzące z prywatnych zbiorów Elisabeth Revol. W niektórych fragmentach filmów poza Revol widoczny jest także jej towarzysz. W programie wypowiadają się także Denis Urubko i Adam Bielecki, którzy uratowali francuską himalaistkę.
Galeria:
Akcja ratownicza na Nanga Parbat
W komentarzu do nagrania wykonanego tuż przed atakiem na szczyt, Elisabeth Revol relacjonuje, że po zbliżeniu się do niej Mackiewicz miał powiedzieć, że nie widzi jej lampy. „Nie widzę Cię wyraźnie” – miały brzmieć słowa Polaka. – Wtedy zrozumiałam, że zagrożenie jest realne, ponieważ jeśli nie widział niczego... – opowiada Revol, podkreślając, że wspinaczka odbywała się na trudnym terenie. Tuż po wejściu na wierzchołek, himalaiści rozpoczęli pospieszne schodzenie, o czym Francuzka opowiadała w swoim pierwszym wywiadzie dla AFP. O godzinie 23:10 kobieta wysłała pierwszą wiadomość z prośbą o zorganizowanie pomocy do swojego przyjaciela i wspinaczkowego partnera Ludovica Giambiasiego.
Przypomnijmy, że w środę odbyła się konferencja prasowa, na której Elisabeth Revol odpowiadała na pytania części francuskich mediów. „Le Point” relacjonuje słowa himalaistki, z których wynika, że Mackiewicz miał problemy zdrowotne jeszcze przed atakiem na szczyt. – Kilkakrotnie pytałam go, czy jest pewien, że to nie choroba górska. Odpowiadał: Nie, myślę, że to bakteria, przejdzie – mówiła Revol. Mackiewicz cierpiał na dolegliwości przewodu pokarmowego, które objawiały się m.in. nudnościami. Mimo tego, po zażyciu antybiotyków, postanowił wejść na szczyt.
Galeria:
Elisabeth Revol. Francuska himalaistka, towarzyszka Tomasza Mackiewicza
Gdy himalaiści zorientowali się, że stan Mackiewicza po zdobyciu szczytu zaczął się gwałtownie pogarszać – wystąpiła ślepota śnieżna, a na jego ustach zaczęła się pojawiać krwawa piana, Revol usiłowała wstrzyknąć mu deksametazon, syntetyczny glikokortykosteroid o silnym i długotrwałym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym. Z jej relacji wynika, że igła nie przebiła się przez bieliznę termiczną i uległa złamaniu. Mackiewicz przyjął lek w tabletkach, co wegług słów Revol postawiło go na nogi na tyle, że możliwe było zejście trochę niżej. – Potem wziął inne leki niwelujące wyczerpanie, których nie znałam. To go ożywiło, ale nie na tyle, by dał radę dalej iść – relacjonowała Francuzka.
Kolejną decyzją Polaka i Francuzki – według jej relacji – było znalezienie zagłębienia, które dawałoby ochronę przed wiatrem. Nie byli bowiem w stanie zejść razem do obozu. – Powiedziano mi: jeśli zejdziesz do 6 tys. metrów, stamtąd cię zabierzemy, a Tomka odbierzemy (helikopterem – przyp. AFP) z wysokości 7200 m n.p.m. – relacjonowała Revol w rozmowie z AFP. Podczas jej późniejszej konferencji prasowej z ust Ludovica Giambasiego padły oskarżenia pod adresem Pakistańczyków, którzy zwlekali z akcją ratunkową do czasu otrzymania gwarancji finansowych.
Czytaj też:
Revol: To kłamstwa Pakistańczyków uniemożliwiły uratowanie Mackiewicza