Podczas misji Grail dwie sondy badały dokładnie Księżyc. Dzięki temu naukowcy potrafią dziś powiedzieć o jego historii i strukturze znacznie więcej, niż jeszcze kilka lat temu.
40 km grubości – tyle, według badań, ma zewnętrzna warstwa Księżyca. To mniej, niż sadzono. Są w niej liczne kratery – pozostałości po uderzeniach innych ciał; a także wały z zastygłej magmy – to prawdopodobnie skutek rozszerzania się Księżyca w przeszłości.
– Sondy lecą tym samym torem, jedna za drugą w odległości od stu do dwustu kilometrów. Gdy pierwsza napotyka na jakąś masę grawitacyjną, czyli sygnał o zaburzeniu przyciągania, to zwiększa prędkość. Druga potem robi to samo. Z tym, że jest to zmiana prędkości dwadzieścia tysięcy razy mniejsza od prędkości ślimaka – mówi autorka badań profesor Maria Zuber z amerykańskiego uniwersytetu Massachusetts Institute of Technology (MIT).
eb, tvp.info
– Sondy lecą tym samym torem, jedna za drugą w odległości od stu do dwustu kilometrów. Gdy pierwsza napotyka na jakąś masę grawitacyjną, czyli sygnał o zaburzeniu przyciągania, to zwiększa prędkość. Druga potem robi to samo. Z tym, że jest to zmiana prędkości dwadzieścia tysięcy razy mniejsza od prędkości ślimaka – mówi autorka badań profesor Maria Zuber z amerykańskiego uniwersytetu Massachusetts Institute of Technology (MIT).
eb, tvp.info