Sztuka wojny
Jaką stosowano taktykę walki? Istnieją różne poglądy na ten temat; część badaczy przyjmuje, że stosowano powszechnie ustawienie wojsk w płot, rozstawiając rozciągnięte chorągwie w kilku liniach, z drugiej jednak strony istnieją też inne poglądy. Przykładowo sugeruje się, że stosowano być może szyk kolumnowo-klinowy, czyli taki, w którym chorągiew stosunkowo mocno skupiona w kolumnę zakończoną klinem uderza na nieprzyjaciela.
Taką taktykę dodatkowo może potwierdzać cytat z Długosza „Alexander (…) urządzał w tym dniu litewskie swoje wojsko (…) w każdej chorągwi rycerzy na niższych koniach osadzonych, albo niedostatecznie uzbrojonych, pośrodku umieścił, aby ich zasłaniali jeźdźcy wybranki, na tęższych koniach i w lepszej zbroi”. Cytat ten poza wskazaniem, że wojsko mogło być ustawione właśnie w podobny sposób podczas bitwy, pokazuje też, że w uzbrojeniu wojska polskiego i litewskiego istniały różnice, co kronikarz uznał za „niedostateczne” wyposażenie. Chyba jednak chodziło tu nie tyle o zbyt słabe uzbrojenie, co o inny styl, jaki ono reprezentowało, a przez co odbiegało zapewne od wyobrażeń Długosza odnośnie wizerunku idealnie uzbrojonego wojownika.
Jak uważa Andrzej Nadolski „tylko w taki sposób powstawały warunki umożliwiające toczenie wielogodzinnej bitwy wielkich mas kawalerii rycerskiej, wyraźnie kierowanych przez obustronne dowództwa, a więc takiej właśnie, jaka była bitwa grunwaldzka”.
Reasumując, dotychczas napisano już wiele prac w których poruszano kwestie wyekwipowania obu armii, do dziś jednak istnieją pewne różnice zdań i dalsze pole do badań, w których znaczną role będą musiały odgrywać dalsze prace wykopaliskowe.
Tekst o tytule „Grunwaldzkie miecze” autorstwa Marcina Wasilewskiego.Materiał został opublikowany na licencji CC BY-SA 3.0.