Skubas - Wilczełyko, Kayax
Klasyczny songwriterski album z gitarą akustyczną to wbrew pozorom szalenie trudna i wymagająca konwencja. Autorskie, minimalistyczne ballady o znakomitych tekstach poruszające się między nowoczesnym, podbudowanym bluesowo folkiem a nawet Nirvaną z koncertu MTV Unplugged. Wokalnie Skubas pokazuje po mistrzowsku, jak bogate mogą być środki nawet w tak ograniczonej konwencji. Na pewno jedno z odkryć roku. Brakowało u nas takiej płyty.
Muchy - Chcecicospowiedziec, Universal
Dzieje się na tej płycie znacznie więcej niż na obu poprzednich. Michał Wiraszko z kolegami potrafi mieszać gatunki, mając w nosie akademickie podziały, nie boi się też komercyjnej przystępności zamiast pretensjonalnego „indie”. Tekstowo dawno już nie było na naszym gitarowym podwórku równie prawdziwie i lekko osadzonej w rzeczywistości płyty, choć opowiedzianej oryginalnym, barkowym stylem lidera. A do świetnych produkcji Marcina Borsa zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Duże zaskoczenie na plus.
Pezet - Radio Pezet, EMI
Bezkompromisowo idący własnym szlakiem – mimo artystycznego rozstania z Noonem – Pezet po raz kolejny udowadnia, jak solidną jest firmą. W fajnie pomyślanej konwencji całości sprzedaje jak zwykle znacznie więcej niż jedną dominującą poetykę, w tym przypadku dubstep. Precyzja wykonawcza i otwartość na poszukiwania powodują, że narzekania na nie zawsze równy poziom całości tracą na znaczeniu.
Klasyczny songwriterski album z gitarą akustyczną to wbrew pozorom szalenie trudna i wymagająca konwencja. Autorskie, minimalistyczne ballady o znakomitych tekstach poruszające się między nowoczesnym, podbudowanym bluesowo folkiem a nawet Nirvaną z koncertu MTV Unplugged. Wokalnie Skubas pokazuje po mistrzowsku, jak bogate mogą być środki nawet w tak ograniczonej konwencji. Na pewno jedno z odkryć roku. Brakowało u nas takiej płyty.
Muchy - Chcecicospowiedziec, Universal
Dzieje się na tej płycie znacznie więcej niż na obu poprzednich. Michał Wiraszko z kolegami potrafi mieszać gatunki, mając w nosie akademickie podziały, nie boi się też komercyjnej przystępności zamiast pretensjonalnego „indie”. Tekstowo dawno już nie było na naszym gitarowym podwórku równie prawdziwie i lekko osadzonej w rzeczywistości płyty, choć opowiedzianej oryginalnym, barkowym stylem lidera. A do świetnych produkcji Marcina Borsa zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Duże zaskoczenie na plus.
Pezet - Radio Pezet, EMI
Bezkompromisowo idący własnym szlakiem – mimo artystycznego rozstania z Noonem – Pezet po raz kolejny udowadnia, jak solidną jest firmą. W fajnie pomyślanej konwencji całości sprzedaje jak zwykle znacznie więcej niż jedną dominującą poetykę, w tym przypadku dubstep. Precyzja wykonawcza i otwartość na poszukiwania powodują, że narzekania na nie zawsze równy poziom całości tracą na znaczeniu.
Więcej możesz przeczytać w 39/2012 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.