Zatrzymany dziś przez CBA Piotr P. to bodaj 197 sędzia piłkarski podejrzany w wielkiej aferze korupcyjnej w polskim futbolu. Dzięki niemu i jego prawie 200 kolegom Polska pobiła rekord świata. W żadnym innym kraju nie zatrzymano aż tylu sędziów piłkarskich pod zarzutem przyjmowania łapówek za ustawianie meczów.
Bałagan panujący w polskiej piłce denerwuje wszystkich: i piłkarzy i trenerów i kibiców. Od lat o problemie mówią i działacze PZPN i kolejni ministrowie sportu, którzy zapowiadają zmiany. Skutek jest żaden, zmian też żadnych nie ma.
Z całej tej sytuacji nie ma innego wyjścia niż wprowadzenie nowych standardów etycznych wśród sędziów, działaczy i trenerów. W innych krajach sędzia przyłapany na korupcji traci natychmiast licencję i prawo wykonywania zawodu, spotyka go społeczna i środowiskowa anatema. Ten sam zwyczaj powinien być stosowany w Polsce.
Druga sprawa to sędziowskie kariery. Tajemnicą poliszynela było to, że aby zostać sędzią, trzeba było mieć dojścia i znajomości wśród działaczy PZPN, którzy decydowali o przyznaniu komuś tego stanowiska, lub zabraniu go. Tworzyło to "układ", który miał wpływ na sędziów (niepokornego, nieprzekupnego arbitra zawsze można było szantażować przeniesieniem do czwartej ligi lub odebraniem uprawnień). Lepszym rozwiązaniem byłoby to, co z powodzeniem funkcjonuje w innych krajach: ścieżka kariery sędziego. Kandydat na sedziego powinien najpierw przez ileś lat być sędzią liniowym lub technicznym, a każda jego decyzja powinna być starannie dokumentowana. Gdy przez kilka lat zmieści się w limicie błędów powinien z automatu otrzymać uprawnienia na czas próbny (np. pół roku) i sędziować mniej ważne mecze. Dopiero w tym czasie, jeśli nie dopuści się rażących nadużyć, winien otrzymać na stałe uprawnienia sędziego. Przy ocenie winny być brane pod uwagę jego dokonania tj. decyzje w spornych kwestiach. Tylko jasne, precyzyjne regulacje i brak przyzwolenia dla korupcji mogą gangrenę i patologię w polskim futbolu ograniczyć.