Prezydent Lech Kaczyński podpisał ustawę o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Zacznie ona obowiązywać 1 stycznia 2007 r. Prezydent podkreślił, że "ratownictwo medyczne to dziedzina najściślej związana z ochroną ludzkiego życia".
Lech Kaczyński dodał, że ratowanie życia jest najistotniejszym obowiązkiem, jakie ma państwo wobec obywateli. Zaznaczył, że "to ustawa porządkująca, potrzebna, która czyni poważny, ale dopiero pierwszy krok w dobrym kierunku".
Prezydent wyraził nadzieję, że w ciągu najbliższych lat uda się utrzymać wysokie tempo wzrostu Produktu Krajowego Brutto, a tym samym przeznaczać coraz większe środki na ratownictwo medyczne.
Minister zdrowia Zbigniew Religa powiedział, że ustawa kładzie nacisk na nowy zawód ratownika medycznego oraz edukację medyczną społeczeństwa. Przypomniał, że w przyszłym roku na ratownictwo medyczne zostanie przeznaczone 1,2 mld zł z budżetu państwa.
Jak powiedział Religa po uroczystości dziennikarzom, ustawa zawiera zapisy, które będą weryfikowane w praktyce przez najbliższe lata i być może będą wymagały nowelizacji. Zaznaczył, że określona w ustawie organizacja opieki przedszpitalnej powinna zmniejszyć śmiertelność osób w czasie między wypadkiem a zapewnieniem opieki w szpitalu.
Szef ratownictwa medycznego Lotniczego Pogotowia Ratunkowego Robert Gałązkowski podkreślił, że "ustawa jest po to, aby jeszcze lepiej, skuteczniej, w sposób zorganizowany i systemowy nieść pomoc każdemu, kto jej potrzebuje". Podkreślił, że ustawa "wprowadza nowy zawód ratownika medycznego i mówi jasno, co mu wolno zrobić samodzielnie, a co pod nadzorem lekarza".
Ustawa zakłada m.in. utworzenie w urzędach wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (CPR), które będą przyjmować zgłoszenia z numeru alarmowego 112 i natychmiast informować odpowiednie służby o nagłych wypadkach.
Ustawa mówi o dwojakim sposobie finansowania ratownictwa medycznego: z budżetu państwa i przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Budżet będzie płacił tylko za świadczenia zdrowotne udzielane choremu w tzw. fazie przedszpitalnej, czyli od wypadku do momentu dowiezienia chorego do szpitala. Za świadczenia wykonane na oddziale ratunkowym będzie płacił NFZ. Utworzone zostaną zespoły koordynacji ratownictwa medycznego. W wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego będzie działał lekarz-koordynator.
W systemie ratownictwa mają współdziałać: szpitalne oddziały ratunkowe, zespoły ratownictwa medycznego, w tym także lotnicze, oraz organy administracji rządowej, zajmujące się realizacją zadań z tego zakresu. Zespoły ratownictwa będą dzielić się na specjalistyczne (lekarz i pielęgniarka lub ratownik; co najmniej trzy osoby) i podstawowe (bez lekarza; co najmniej dwie osoby).
Ponadto w ustawie znalazły się zapisy o obowiązkowej edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy w szkołach i o ustanowieniu 13 października dniem ratownictwa medycznego.
pap, ss
Prezydent wyraził nadzieję, że w ciągu najbliższych lat uda się utrzymać wysokie tempo wzrostu Produktu Krajowego Brutto, a tym samym przeznaczać coraz większe środki na ratownictwo medyczne.
Minister zdrowia Zbigniew Religa powiedział, że ustawa kładzie nacisk na nowy zawód ratownika medycznego oraz edukację medyczną społeczeństwa. Przypomniał, że w przyszłym roku na ratownictwo medyczne zostanie przeznaczone 1,2 mld zł z budżetu państwa.
Jak powiedział Religa po uroczystości dziennikarzom, ustawa zawiera zapisy, które będą weryfikowane w praktyce przez najbliższe lata i być może będą wymagały nowelizacji. Zaznaczył, że określona w ustawie organizacja opieki przedszpitalnej powinna zmniejszyć śmiertelność osób w czasie między wypadkiem a zapewnieniem opieki w szpitalu.
Szef ratownictwa medycznego Lotniczego Pogotowia Ratunkowego Robert Gałązkowski podkreślił, że "ustawa jest po to, aby jeszcze lepiej, skuteczniej, w sposób zorganizowany i systemowy nieść pomoc każdemu, kto jej potrzebuje". Podkreślił, że ustawa "wprowadza nowy zawód ratownika medycznego i mówi jasno, co mu wolno zrobić samodzielnie, a co pod nadzorem lekarza".
Ustawa zakłada m.in. utworzenie w urzędach wojewódzkich centrów powiadamiania ratunkowego (CPR), które będą przyjmować zgłoszenia z numeru alarmowego 112 i natychmiast informować odpowiednie służby o nagłych wypadkach.
Ustawa mówi o dwojakim sposobie finansowania ratownictwa medycznego: z budżetu państwa i przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Budżet będzie płacił tylko za świadczenia zdrowotne udzielane choremu w tzw. fazie przedszpitalnej, czyli od wypadku do momentu dowiezienia chorego do szpitala. Za świadczenia wykonane na oddziale ratunkowym będzie płacił NFZ. Utworzone zostaną zespoły koordynacji ratownictwa medycznego. W wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego będzie działał lekarz-koordynator.
W systemie ratownictwa mają współdziałać: szpitalne oddziały ratunkowe, zespoły ratownictwa medycznego, w tym także lotnicze, oraz organy administracji rządowej, zajmujące się realizacją zadań z tego zakresu. Zespoły ratownictwa będą dzielić się na specjalistyczne (lekarz i pielęgniarka lub ratownik; co najmniej trzy osoby) i podstawowe (bez lekarza; co najmniej dwie osoby).
Ponadto w ustawie znalazły się zapisy o obowiązkowej edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy w szkołach i o ustanowieniu 13 października dniem ratownictwa medycznego.
pap, ss