Na przegląd składać się będą reżyserowane przez Lupę spektakle teatralne, międzynarodowe warsztaty reżyserskie ze studentami szkół teatralnych z Krakowa, Paryża i Strasburga, wystawa jego rysunków, projektów i fotografii, przegląd prac telewizyjnych oraz promocja książki "Podróż do nieuchwytnego", wydanej przez krakowskie Wydawnictwo Literackie. Trwającemu dziewięć dni festiwalowi - od 4 do 12 maja - będzie też towarzyszyć sesja naukowa, poświęcona bogatej twórczości artysty.
Krystian Lupa to nie tylko reżyser teatralny. W swoim dorobku ma też realizacje telewizyjne i scenografie do własnych spektakli. Zanim trafił do teatru, by związać się z nim na dobre, Lupa studiował bowiem malarstwo i grafikę na Akademii Sztuk Pięknych, reżyserię w łódzkiej "filmówce", kończąc swoją formalną edukację na reżyserii dramatu w krakowskiej Wyższej Szkole Teatralnej.
Największy wpływ wywarły wówczas na niego dwie wielkie i krańcowo różne osobowości polskiego teatru - Konrad Swinarski i Tadeusz Kantor, a także Jerzy Jarocki.
Lupa w specyficzny sposób skorzystał z lekcji swoich wielkich mistrzów. Nie buntował się przeciw nim, jak jego rówieśnicy tworzący w latach 60. i 70. rewolucyjny teatr alternatywny. Został przy klasycznym teatrze, ale wprowadził doń mroczną psychoanalizę, penetrując lęki i moralną degenerację współczesnego człowieka. Jego duchowym i intelektualnym guru nie przypadkiem został Carl Gustav Jung, twórca psychologii głębi.
Próbował najrozmaitszych konwencji literackich. Korzystał oczywiście z gotowych sztuk, ale dosyć szybko odkrył pożytki z kreowania na scenie innej literatury niż tradycyjny dramat. Napisał kilka własnych scenariuszy inspirując się różnymi tekstami ("Przezroczysty pokój", 1979: T.Mann, Witkacy, Biblia; "Kolacja", 1980: kreacja zbiorowa; "Miasto snu", 1985: wg powieści "Po tamtej stronie" A. Kubina). Ale największą jego siłą okazały się adaptacje wielkiej prozy - "Bracia Karamazow" Dostojewskiego (1990, 1999). "Szkice z 'Człowieka bez właściwości'" Roberta Musila (1990). "Malte" wg opowiadań R.M. Rilkego (1991). "Kalkwerk" wg T.Bernharda (1992). "Lunatycy" wg H.Brocha (1995, 98). "Dama z jednorożcem" wg opowiadań H.Brocha i R.Musila (1997). "Wymazywanie" wg T. Bernharda (2001), "Mistrz i Małgorzata" wg M. Bułhakowa (2002). Większość z nich powstaje w Starym Teatrze, z którym reżyser związał się na dziesiątki lat, nie rezygnując też z reżyserowania na światowych scenach.
Wyrazem uznania dla twórczości Krystiana Lupy jest wierna publiczność i szereg międzynarodowych nagród.
Patronat honorowy nad festiwalem objął minister kultury Waldemar Dąbrowski, zaś patronat medialny objęły: tygodnik "Wprost", "Gazeta Wyborcza", "City Magazine", TVP 2, TVP 3 Kraków, RMF FM, ANWA.
em, pap