Ekspozycja ilustruje ewolucję stylu artysty - od wczesnych obrazów studenckich inspirowanych folklorem krakowskim, przez rysunki przedstawiające scenografie i scenki teatralne, aż do późnych, najbardziej charakterystycznych dla Makowskiego, kubizujących portretów dziecięcych. Na wystawie w Suwałkach nie zabrakło najwybitniejszych dzieł malarza takich jak: "Szewc", "Skąpiec" i "Kapela dziecięca".
W związku z wystawą, muzeum w Suwałkach przygotowało scenariusze lekcji muzealnych dla uczniów z suwalskich szkół.
Tadeusz Makowski, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku, urodził się w 1882 roku w Oświęcimiu. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Jana Stanisławskiego i Józefa Mehoffera. W 1908 roku, chcąc pogłębić swoje studia artystyczne, wyjechał do Paryża. Tam zetknął się z ówczesną awangardą artystyczną. Od 1923 r., kiedy związał się z międzynarodową grupą malarzy (m.in. M. Gromaire, P. Dubreil, J. Pascin) zaczał się kształtować jego własny styl, będący podsumowaniem dotychczasowych doświadczeń artystycznych - kubizmu, malarstwa holenderskiego, naiwnego realizmu w duchu H. Rousseau i polskiej sztuki ludowej. Został we Francji do końca życia. Zmarł w 1932 roku.
Wszystkie prace eksponowane na wystawie pochodzą ze zbiorów warszawskiego Muzeum Narodowego, które posiada ponad 330 obrazów artysty i 1000 szkiców na papierze z lat 1906-1932.
em, pap