Płomiennica zimowa, znana w łacińskiej nomenklaturze jako Flammulina velutipes, to gatunek rosnący głównie na półkuli północnej. W Polsce jej klasyfikacja została oficjalnie zatwierdzona w 1987 roku. Grzyb ten posiada unikalną zdolność przetrwania mrozów. Jak? Dzięki produkcji specjalnego białka, które chroni go przed uszkodzeniami spowodowanymi niskimi temperaturami.
Podczas mrozów płomiennica nie rośnie, ale nie ulega również gniciu. Gdy temperatura wzrasta powyżej zera, grzyb wznawia swój rozwój. Najczęściej występuje od października do grudnia, jednak z uwagi na łagodniejsze zimy można ją znaleźć również w lutym czy marcu.
Gdzie szukać płomiennicy zimowej?
Płomiennica zimowa rośnie głównie na drewnie – zarówno martwym, jak i żywym – dlatego często można ją spotkać na pniach drzew na różnych wysokościach. Występuje w wilgotnych miejscach, takich jak okolice potoków, lasy liściaste i mieszane.
Gatunek ten jest związany z różnymi gatunkami drzew liściastych, na przykład dębami, bukami, topolami, głogami, lipami, orzechami włoskimi czy morwami białymi. Sporadycznie występuje na drzewach iglastych. Grzyba można znaleźć nie tylko w lasach, ale także w parkach czy nawet ogrodach.
Płomiennica zimowa w kuchni i medycynie
Jadalne kapelusze płomiennicy zimowej mają subtelny, przyjemny zapach i dobrze nadają się do wykorzystania w wielu potrawach. Często stosuje się je do zup czy marynat. Należy jednak pamiętać, że trzon grzyba jest zazwyczaj twardy i łykowaty, przez co nie nadaje się do spożycia.
Oprócz walorów kulinarnych płomiennica zimowa ma także zastosowanie lecznicze. Badania wykazały, że posiada działanie przeciwnowotworowe, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Działa również immunomodulacyjnie, co oznacza, że może wspierać układ odpornościowy i pomagać w regeneracji organizmu.
Płomiennica ma krewniaka. Dalekiego, bo z Azji
Bliski krewny płomiennicy zimowej, znany jako Flammulina filiformis, zyskał ogromną popularność w krajach Azji, gdzie nosi nazwę enoki. Grzyb ten jest tam wykorzystywany kulinarnie już od VIII wieku naszej ery.
W Japonii enoki często pojawia się jako składnik jednogarnkowych potraw takich jak nabe-mono, które zawierają mięso, warzywa, tofu i inne dodatki. W anglojęzycznych krajach płomiennica zimowa bywa nazywana „dzikim enoki”, co nawiązuje do jej bardziej znanego azjatyckiego krewnego.
facebookCzytaj też:
Gadatliwy jak grzyb po deszczu. Naukowcy dokonali zaskakującego odkryciaCzytaj też:
Milion zł kary za handel muchomorami. Będzie zmiana przepisów