W ubiegły poniedziałek w kurdyjskim mieście Sindżar na północy Iraku rozpętało się piekło. Karna, wyszkolona jak rzadko na Bliskim Wschodzie i uzbrojona po zęby armia radykałów od czerwca buszowała na rogatkach miasta, ale tamtej nocy przypuściła szturm. I choć peszmergowie – kurdyjscy bojownicy uchodzący za jedną z najbardziej bitnych sił zbrojnych w regionie – bronili się dzielnie, ich strzelby nie miały żadnych szans w konfrontacji z granatnikami, moździerzami czy działkami przeciwlotniczymi, które dżihadyści przechwycili w przejętych koszarach irackiej armii. O świcie Sindżar padł i od razu na ulicach zaczęły się mordy, nie oszczędzano kobiet ani dzieci. Mieszkańcy miasta i okolicznych wsi – w większości wyznawcy jazydyzmu, powstałej w XII w. religii łączącej elementy islamu, judaizmu, chrześcijaństwa nestoriańskiego i zoroastrianizmu – rzucili się do ucieczki. Wybiegali z domów tak jak stali, nie zabierając nic. Rankiem przez pustynię w stronę góry Sindżar gnał w panice tłum 50 tys. ludzi. Na piechotę, na osłach, samochodami.
Dżihadyści rzucili się w pościg. Według rządu w Bagdadzie doszło do ludobójstwa. Tylko w jednym masowym grobie znaleziono ciała 500 jazydów, z których część pochowano żywcem. Z relacji, jakie dochodzą z Irbilu (stolicy kurdyjskiej autonomii w Iraku), wynika, że dżihadyści uprowadzili też kilkaset kobiet. Na oblężonej górze Sindżar ludzie zaczynają umierać z głodu i pragnienia, a wielotysięcznego tłumu bronią skąpo uzbrojone niedobitki peszmergów z okolicy. Ofiar przybywa z dnia na dzień.
Zabij chrześcijanina, pójdziesz do nieba
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.