Niemoralnik wakacyjny

Niemoralnej propozycji nie należy mylić z okazją. Tych w wakacje nie brakuje. Ale korzystanie z okazji jest jak wizyta w fast foodzie. Raz, dwa i po wszystkim. Gdzie te męki duszy, walka dobra ze złem, moralności z rozpustą? Nie ma mowy o pokusie, gdy nie ma oporu, przeszkód, walki wewnętrznej, dzięki której możemy lepiej poznać siebie. I to jest wartość dodana niemoralnej propozycji, z której możemy skorzystać lub nie, w zależności od osobistych preferencji. I niech się nie cieszą ci, którzy nigdy z nich nie korzystają. Nadmierna samokontrola świadczy bardziej o lęku, sztywności i braku zdolności do zmian niż o cnocie.

Prawdziwa cnota propozycji się nie boi, gdyż nie boi się swoich reakcji. Ani potężna dawka adrenaliny, ani oszałamiające poczucie własnej atrakcyjności nie są w stanie pozbawić jej zdrowego rozsądku, a ten podpowiada, że czasem warto zrobić coś ryzykownego, i to dla czystej przyjemności. W przeciwnym razie grozi nam stagnacja i nuda. Jeśli już mamy nieciekawe życie, nawet kiepska propozycja jest warta rozważenia. Oczywiście, nie warto przyjmować jej za szybko. Nie pozbawiajmy siebie i partnera ekscytującej niepewności, przyjemności uwodzenia, stawiajmy opór, który można pokonywać. Ta gra wstępna jest zwykle dużo ciekawsza niż finał, który dobrze znamy. „Wszystkiemu mogę się oprzeć, tylko nie pokusie" – wyznał Oscar Wilde. Skoro pokusa nęci, najlepiej poradzić sobie z nią sposobem Oscara Wilde’a: po prostu jej ulec.

Dlaczego prof. Lew Starowicz twierdzi, że wierność nie leży w naszej naturze? Jakich jest siedem warunków udanej randki? Jak rozpoznać, że twój partner cię zdradza? Jak sprawnie i higienicznie zakończyć wakacyjny romans?


Hanna Samson

Czytaj więcej w poniedziałkowym wydaniu Wprost