Grupa Blur jest pierwszą gwiazdą, która wystąpi na przyszłorocznym festiwalu Heineken Open'er. Impreza ta odbędzie się w dniach 3-6 lipca 2013 r. na lotnisku Gdynia-Kosakowo.
Open'er jest trzecią muzyczną imprezą w Europie, w której udział potwierdził brytyjski kwartet. Wcześniej grupa Blur zapowiedziała swoją obecność na festiwalach Primavera Sound i Rock Werchter.
Występy grupy Blur, choć w ostatnich latach niezwykle rzadkie, zawsze zbierają najlepsze recenzje, zarówno wśród fanów muzyki jak i dziennikarzy, a ugruntowana pozycja w ścisłej czołówce światowych gwiazd alternatywnego rocka pozwala im wciąż budzić zainteresowanie mimo że na rynku nie pojawiają się nowe albumy.
Dziś, 16 listopada 2012 r. startuje sprzedaż biletów w specjalnych, promocyjnych w Altersklepie oraz w punktach sprzedaży sieci Ticketpro.
W składzie Damon Albarn, Graham Coxon, Alex James i Dave Rowntree Blur działał nieprzerwanie przez niemal 15 lat, wydając w sumie siedem studyjnych albumów, z czego pięć dotarło na szczyt brytyjskiej listy sprzedaży. W połowie 2002 roku formację opuścił gitarzysta i drugi wokalista Graham Coxon. To symboliczne rozstanie zaważyło na brzmieniu jak na razie ostatniej studyjnej płyty formacji – „Think Tank“ z 2003 roku.
Grupa zaczęła od zestawu 12 piosenek zgromadzonych pod wspólnym tytułem „Leisure“. Pop-rockowe brzmienie z art-punkowym zacięciem zwiastowało nowe otwarcie na muzycznej scenie Wielkiej Brytanii po rozpadzie The Smiths, co niestety nie zostało podparte wydanym w 1993 roku albumem „Modern Life Is Rubbish“. Choć do tej pory Blur wykonują na żywo otwierający płytę utwór „For Tomorrow“, druga płyta została przyjęta dość chłodno. Sukces miał przyjść dopiero wraz z kolejnymi płytami. Wydany w 1994 „Parklife“ jest już arcydziełem britpopu był promowany singlami „Boys & Girls“, „To The End“. Album zadebiutował na pierwszym miejscu UK TOP 40 i rozpoczął rywalizację z Oasis. Trwająca ponad rok przepychanka na pierwszych stronach gazet, zakończyła się w sierpniu 1995, kiedy singiel „Country House“ autorstwa Blur wyprzedził w wyścigu o numer jeden „Roll With It“ Oasis.
Tytuł czwartego albumu Blur - „The Great Escape“ był symboliczną ucieczką od brytyjskiej muzyki. Album, okazał się jednak największym komercyjnym sukcesem Blur w Stanach Zjednoczonych, głównie dzięki zaledwie dwuminutowemu nagraniu „Song 2“, najmniej charakterystycznemu dla całej płyty, najbardziej kojarzonemu z formacją Damona Albarna i obowiązkowemu punktowi każdego koncertu. Surowe „Blur“ wyrosło z amerykańskiej alternatywy i w Ameryce zyskało największych zwolenników, jednak w kolejnym albumie „13“ górę wzięła elektronika. I znowu jakby na przekór rynkowi singlem zostało nagranie mało reprezentatywne dla całości albumu. „Tender“, jedna z najpiękniejszych piosenek w dyskografii Blur, przypominająca gospel song. Generalnie „13“ jest płytą zbudowaną na emocjach wynikających z konfliktów muzyków w związkach i zespole. Latem 2002 roku. Graham Coxon opuścił zespół w trakcie sesji nagraniowych do siódmego albumu. Wspomniany już „Think Tank“ zawiera wyłącznie jeden utwór powstały z jego udziałem. Po trasie promującej płytę zespół zawiesił działalność.
W oryginalnym składzie Blur powrócił latem 2009 roku. W londyńskim Hyde Parku zagrał dwa koncerty dla ponad 100 tysięcy osób, a ich występ na festiwalu Glastonbury został uznany za jeden z najbardziej znaczących w historii tego legendarnego festiwalu. Kilka miesięcy później wydali pierwszy od dekady singiel z udziałem Coxona – „Fool’s Day“.
Rok 2012 Blur zaczął od odebrania honorowej nagrody BRIT oraz kilkunastominutowego koncertu podczas ceremonii wręczenia tych statuetek. Następnie muzycy potwierdzili występ na zamknięcie Igrzysk Olimpijskich. Bilety rozeszły się w kilka minut. W lipcu ukazały się dwa premierowe utwory – „Under The Westway“ oraz „The Puritan“. Oba powstały z myślą o „olimpijskim koncercie“ i znalazły się w specjalnym boksie „Blur 21“, zbierającym dotychczasową twórczość grupy na kilku płytach CD, DVD i winylach.
Zespół został uhonorowany nagrodą Królowej Brytyjskiej za rozpowszechnianie brytyjskiej kultury.
em, mat. prasowe, megafon.pl
Występy grupy Blur, choć w ostatnich latach niezwykle rzadkie, zawsze zbierają najlepsze recenzje, zarówno wśród fanów muzyki jak i dziennikarzy, a ugruntowana pozycja w ścisłej czołówce światowych gwiazd alternatywnego rocka pozwala im wciąż budzić zainteresowanie mimo że na rynku nie pojawiają się nowe albumy.
Dziś, 16 listopada 2012 r. startuje sprzedaż biletów w specjalnych, promocyjnych w Altersklepie oraz w punktach sprzedaży sieci Ticketpro.
W składzie Damon Albarn, Graham Coxon, Alex James i Dave Rowntree Blur działał nieprzerwanie przez niemal 15 lat, wydając w sumie siedem studyjnych albumów, z czego pięć dotarło na szczyt brytyjskiej listy sprzedaży. W połowie 2002 roku formację opuścił gitarzysta i drugi wokalista Graham Coxon. To symboliczne rozstanie zaważyło na brzmieniu jak na razie ostatniej studyjnej płyty formacji – „Think Tank“ z 2003 roku.
Grupa zaczęła od zestawu 12 piosenek zgromadzonych pod wspólnym tytułem „Leisure“. Pop-rockowe brzmienie z art-punkowym zacięciem zwiastowało nowe otwarcie na muzycznej scenie Wielkiej Brytanii po rozpadzie The Smiths, co niestety nie zostało podparte wydanym w 1993 roku albumem „Modern Life Is Rubbish“. Choć do tej pory Blur wykonują na żywo otwierający płytę utwór „For Tomorrow“, druga płyta została przyjęta dość chłodno. Sukces miał przyjść dopiero wraz z kolejnymi płytami. Wydany w 1994 „Parklife“ jest już arcydziełem britpopu był promowany singlami „Boys & Girls“, „To The End“. Album zadebiutował na pierwszym miejscu UK TOP 40 i rozpoczął rywalizację z Oasis. Trwająca ponad rok przepychanka na pierwszych stronach gazet, zakończyła się w sierpniu 1995, kiedy singiel „Country House“ autorstwa Blur wyprzedził w wyścigu o numer jeden „Roll With It“ Oasis.
Tytuł czwartego albumu Blur - „The Great Escape“ był symboliczną ucieczką od brytyjskiej muzyki. Album, okazał się jednak największym komercyjnym sukcesem Blur w Stanach Zjednoczonych, głównie dzięki zaledwie dwuminutowemu nagraniu „Song 2“, najmniej charakterystycznemu dla całej płyty, najbardziej kojarzonemu z formacją Damona Albarna i obowiązkowemu punktowi każdego koncertu. Surowe „Blur“ wyrosło z amerykańskiej alternatywy i w Ameryce zyskało największych zwolenników, jednak w kolejnym albumie „13“ górę wzięła elektronika. I znowu jakby na przekór rynkowi singlem zostało nagranie mało reprezentatywne dla całości albumu. „Tender“, jedna z najpiękniejszych piosenek w dyskografii Blur, przypominająca gospel song. Generalnie „13“ jest płytą zbudowaną na emocjach wynikających z konfliktów muzyków w związkach i zespole. Latem 2002 roku. Graham Coxon opuścił zespół w trakcie sesji nagraniowych do siódmego albumu. Wspomniany już „Think Tank“ zawiera wyłącznie jeden utwór powstały z jego udziałem. Po trasie promującej płytę zespół zawiesił działalność.
W oryginalnym składzie Blur powrócił latem 2009 roku. W londyńskim Hyde Parku zagrał dwa koncerty dla ponad 100 tysięcy osób, a ich występ na festiwalu Glastonbury został uznany za jeden z najbardziej znaczących w historii tego legendarnego festiwalu. Kilka miesięcy później wydali pierwszy od dekady singiel z udziałem Coxona – „Fool’s Day“.
Rok 2012 Blur zaczął od odebrania honorowej nagrody BRIT oraz kilkunastominutowego koncertu podczas ceremonii wręczenia tych statuetek. Następnie muzycy potwierdzili występ na zamknięcie Igrzysk Olimpijskich. Bilety rozeszły się w kilka minut. W lipcu ukazały się dwa premierowe utwory – „Under The Westway“ oraz „The Puritan“. Oba powstały z myślą o „olimpijskim koncercie“ i znalazły się w specjalnym boksie „Blur 21“, zbierającym dotychczasową twórczość grupy na kilku płytach CD, DVD i winylach.
Zespół został uhonorowany nagrodą Królowej Brytyjskiej za rozpowszechnianie brytyjskiej kultury.
em, mat. prasowe, megafon.pl