Komisja uznała, że Lepper naruszył zasadę rzetelności, ponieważ Berman nie był wujem Borowskiego.
Lepper nie stawił się na posiedzenie komisji, mimo trzykrotnego zaproszenia i nie złożył wyjaśnień na piśmie. O ukaranie Leppera do Komisji Etyki Poselskiej zwróciła się wówczas Socjaldemokracja Polska.
Jakub Berman nie zapisał w historii Polski chlubnej karty. W 1944 r. współorganizował Centralne Biuro Komunistów Polski w ZSRR; w latach 1944-56 był członkiem Biura Politycznego PPR, a następnie PZPR; w latach 1952-54 był członkiem Prezydium Rady Ministrów, a w latach 1954-56 wicepremierem. W 1945 r. organizował pokazowe procesy polityczne, często kończące się wyrokami śmierci. Jako członek najściślejszego kierownictwa partii i państwa Berman kształtował politykę w dziedzinie ideologii, kultury i spraw zagranicznych. W latach 1949-54 był członkiem Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego, był współodpowiedzialny za działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
pap, em