Dzień Suskiego

Gdy w 2006 r. Jarosław Kaczyński został premierem po Kazimierzu Marcinkiewiczu, wygranym tamtej zmiany był Przemysław Gosiewski, który po tej roszadzie zdobył stanowisko wicepremiera. Media opisywały wówczas, że w hotelu sejmowym odbyła się wielka impreza, podczas której zwolennicy Gosiewskiego odśpiewali pieśń kościelną „Oto jest dzień, który dał nam Pan”. W wyniku tegorocznej rekonstrukcji, jeżeli Kaczyński faktycznie wejdzie do rządu, to triumfalną pieśń będą mogli odśpiewać współpracownicy Marka Suskiego. W partii nikt nie ma wątpliwości, że to on stanie się jednym z najważniejszych ludzi PiS. – Należy mu się ten awans – ocenia jeden z polityków opozycji. – Haruje na partię od jej początków. Razem z Kaczyńskim ją zakładał, brał na nią kredyt. Po tylu latach doczeka się nagrody.

Odsiecz sejmowa

Marek Suski przez lata budował swoją pozycję w partii. To o ludziach takich jak on komentatorzy sceny politycznej nieraz pisali, że zapewniali trwałość struktur PiS przez długich osiem lat w opozycji, pilnując dyscypliny w swoich okręgach i zagrzewając ludzi do walki po kolejnych przegranych wyborach. Co prawda Ludwik Dorn zżymał się na rosnące wpływy Suskiego i jemu podobnych działaczy, prostolinijnych w myśleniu i działaniu. Nazwał to „intelektualno-kulturową susłoizacją partii”. – Zawsze uważałem, że ten typ rozumienia intelektualnego świata oraz mentalności i wrażliwości kulturowej, który uosabia poseł Suski, ma, owszem, prawo być obecny w PiS, ale powinno się go traktować na zasadzie dobrodziejstwa inwentarza i nadmiernie nie eksponować – twierdził Dorn w 2008 r., kiedy jeszcze był w partii. Dziś były wiceprezes partii, niegdyś nazywany przez komentatorów trzecim bliźniakiem, jest politycznym emerytem, a Suski idzie do góry. Już jest bardzo wpływowy. Spotyka się z szefami regionów, jest blisko Kaczyńskiego, przekazuje ludziom polecenia prezesa. Gdy kierownictwo partii zdecydowało, że wielki kongres odbędzie się w Przysusze, w PiS powszechnie mówiono, że jest to zwycięstwo Suskiego, bo to jego region. Ma też ogromnie hierarchiczne podejście do partii.

Polityk opozycji opowiada, że kiedyś zaprosił Suskiego i trzech innych posłów PiS na wódkę do swojego mieszkania. – Przyszedł Suski i jeszcze jeden polityk, szef regionu – opowiada nasz rozmówca. – Gdy spytałem, dlaczego pozostali nie przyszli, usłyszałem, że z szeregowymi posłami Suski nie będzie pił. Formalnie Marek Suski zajmuje stanowisko wiceprzewodniczącego klubu PiS, w rzeczywistości zaś rządzi klubem, gdyż Ryszard Terlecki nie zawsze jest w stanie tak zdyscyplinować posłów jak Suski, który przez lata był rzecznikiem dyscypliny. To Suski po ewentualnym odejściu do rządu Joachima Brudzińskiego, sekretarza generalnego partii, będzie koordynował pracę w parlamencie. Zostanie też bezpośrednim łącznikiem prezesa z Sejmem. Jarosław Kaczyński może mu całkowicie zaufać, bo wiceprzewodniczący klubu nieraz udowodnił, że potrafi działać skutecznie w najtrudniejszych sytuacjach. Gdy wszedł do komisji śledczej badającej aferę Amber Gold, powszechnie mówiono w partii, że ma parować ataki na Małgorzatę Wassermann, szefową komisji. I faktycznie udowodnił, że potrafi brutalnie usadzić posłów opozycji, gdy zaczynają za bardzo atakować Wassermann. Prześmiewcze memy, które się wyroiły, spłynęły po nim jak woda po kaczce. To on namówił kilku posłów opozycji, by w grudniu, gdy opozycja blokowała sejmową mównicę, wzięli udział w głosowaniach w Sali Kolumnowej. PiS brakowało kilku osób do kworum i Suski to załatwił. On stoi za nowymi nabytkami klubu PiS. Uratował też partię, gdy w sejmowej komisji sprawiedliwości toczyły się prace nad ustawami sądowymi, które opozycja chciała sparaliżować, zgłaszając tysiące poprawek. Suski fizycznie bronił mikrofonu przewodniczącego komisji przed przejęciem go przez posłów opozycji, którzy chcieli reasumpcji głosowania i grozili zerwaniem posiedzenia. Wykrzykiwał przy tym, by Ryszard Petru oddał drugi mikrofon, a na zaczepki posłów PO co jakiś czas odpowiadał: „Gęsiareczka, Gęsiareczka”, nawiązując do obrazu, który został ukradziony z Pałacu Prezydenckiego za czasów, gdy głową państwa był Bronisław Komorowski, związany z PO. Warto dodać, że Suski nie jest członkiem komisji sprawiedliwości, a więc przybył na to pamiętne posiedzenie w charakterze odsieczy.

Ministrowie w rezerwie

Po rekonstrukcji pozycja tych, którzy zostaną zdymisjonowani, ma wzrosnąć w regionie. – Gdy prezes coś komuś zabiera, to stara mu się dać coś innego, żeby zachować równowagę – mówi polityk PiS. I tak Beata Szydło oraz Andrzej Adamczyk, minister infrastruktury i budownictwa, a politycznie człowiek pani premier, zostaną wzmocnieni w Małopolsce, gdzie pani premier jest szefową regionu. Antoni Macierewicz zyska większe wpływy w okręgu piotrkowskim, gdzie jest szefem, a obecny wiceszef MSWiA Jarosław Zieliński będzie zajmował się częścią struktur podlaskich. – Nastąpi przeniesienie sił z rządu na regiony, tam ci politycy będą budować swoje pozycje – twierdzi nasz rozmówca zbliżony do rządu. Prezes – jak twierdzą nasi rozmówcy – nie zamierza upokarzać Beaty Szydło poszukiwaniem dla niej posady, tak jak to robił kiedyś z Kazimierzem Marcinkiewiczem. Szydło będzie miała zapewnione miękkie lądowanie. Niewykluczone, że po prostu zostanie marszałkiem Sejmu. Tomasz Sakiewicz, redaktor naczelny „Gazety Polskiej”, pisał niedawno, że Szydło pozostanie w rezerwie kadrowej, i przypomniał, że kiedyś taka rezerwa była przy marszałku Józefie Piłsudskim. Taki komentarz na milę pachnie przede wszystkim chęcią uspokojenia ewentualnych złych emocji, bo po odejściu Szydło degradacja dotknie też kolejnych jej współpracowników – Elżbietę Witek, dziś szefową gabinetu premiera, a także Henryka Kowalczyka, przewodniczącego Stałego Komitetu Rady Ministrów. – Nie musiałby odchodzić z rządu, ale tak bardzo się zaangażował w obronę premier Szydło, że stracił wiarygodność w oczach prezesa – mówi nasz rozmówca z PiS. Cała czwórka będzie przelewać na partię swoje frustracje, a Jarosław Kaczyński dobrze wie, że taka sytuacja często prowadzi do poważnego fermentu. W PiS można jednak usłyszeć, że największym problemem będzie Antoni Macierewicz. Po ewentualnej dymisji musi być porządnie zagospodarowany. – Trzeba mu dać zajęcie, bo inaczej nie wiadomo, co wymyśli. W najlepszym wypadku będzie co drugi dzień siedział w mediach ojca Rydzyka i budował swoją popularność – mówi polityk PiS. – Prawdopodobnie dostanie za zadanie dokończenie badań przyczyn katastrofy smoleńskiej. W PiS można też usłyszeć, że obecny szef MON zostanie szefem sejmowej komisji obrony narodowej, co w hierarchii partyjnej będzie sporą degradacją, stąd niepokój, co zrobi ten nieprzewidywalny polityk. – Nie spodziewam się buntu z jego strony. Przecież nie odłączy Piotrkowa Trybunalskiego od Polski, żeby tam rządzić niepodzielnie – śmieje się inny z naszych rozmówców. – Zna swoje miejsce w partii.

Równowaga będzie też dotyczyć samego rządu. Gdyby Antoni Macierewicz rzeczywiście odszedł do „rezerwy”, to automatycznie wzmocniłaby się pozycja ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, który wojował z szefem MON na polu wyjaśniania przyczyn katastrofy smoleńskiej. Według naszych informacji Ziobro, żeby za bardzo nie wyrósł, zostanie pozbawiony wpływów w spółkach Skarbu Państwa.

Roszady partyjne

Posłowie PiS pytani, co się zmieni w partii po rekonstrukcji, odpowiadają niepewnie, że chyba niewiele. Ale wejście lidera i sekretarza generalnego do rządu zawsze jest wstrząsem dla formacji. Działacze terenowi, którzy już teraz nie są zbyt dobrze poinformowani o tym, dlaczego podejmowane są takie, a nie inne decyzje, będą jeszcze bardziej odcięci od informacji. – Już dziś więcej się dowiadujemy o projektowanych zmianach ze spekulacji medialnych niż od kierownictwa partii – narzeka jeden z posłów. Teraz działacze mają jednak Jarosława Kaczyńskiego, którego traktują jako instytucję rozjemcy sporów, skrzyżowanego z książką skarg i wniosków. Jeżeli Kaczyński zostanie premierem, nie będzie miał już czasu na takie drobiazgowe zajmowanie się partią. A jeżeli na dodatek obecny sekretarz generalny Joachim Brudziński również pójdzie do rządu (wymieniany jest jako kandydat na szefa MON lub MSWiA), to struktury partyjne zostaną puszczone samopas. To zaś prowadzi do waśni, wzajemnego podgryzania się, wyciągania brudów na kolegów partyjnych oraz do zachowań, których formacja musi się później wstydzić. Jarosław Kaczyński świetnie zdaje sobie z tego sprawę. – Na ostatnim posiedzeniu klubu prezes zaapelował o jedność w partii. Mówił, że włos mu się jeży na głowie, gdy słyszy skargi i czyta listy od terenowych działaczy. Prosił, żeby te konflikty wyciszyć, i można było odnieść wrażenie, że ludzie to dobrze przyjęli – opowiada poseł PiS. Ale od samego gadania konflikty nigdy nie ustają. To dlatego, według naszych informacji, rekonstrukcję rządu przeniesiono na grudzień, żeby jeszcze pod czujnym okiem Brudzińskiego dokończone zostały wybory terenowe w powiatach i okręgach (partia Jarosława Kaczyńskiego jest bowiem podzielona na okręgi odpowiadające okręgom wyborczym do Sejmu). Poza tym Brudziński od pewnego czasu budował ekipę, która może w jego imieniu zarządzać partią. Jego obowiązki może przejąć Krzysztof Sobolewski, dyrektor struktur, bardzo dobry współpracownik Brudzińskiego. Wzrośnie też rola Grzegorza Schreibera, sekretarza klubu, który razem z kancelarią premiera przeprowadzał niektóre projekty przez Sejm. Z kolei w klubie na znaczeniu zyskają marszałek Senatu Stanisław Karczewski, przewodniczący klubu PiS Ryszard Terlecki i rzeczniczka Beata Mazurek. Cała trójka będzie odpowiedzialna za sprawną realizację pomysłów rządowych. A że są w dobrej komitywie z Markiem Suskim, to jest bardzo prawdopodobne, że teraz oni staną się w PiS grupą trzymającą władzę. g

© Wszelkie prawa zastrzeżone