Harcerstwo kształtowało mój charakter

Pierwszym źródłem inspiracji był dla mnie tata. Odkąd pamiętam, stawiałam go sobie za wzór. Od samego początku pokazywał mi, jak funkcjonuje świat, jednocześnie motywując do działania. Zresztą doceniam oboje rodziców za to, jak wyglądało moje wychowanie. Nie zmuszali mnie do niczego, raczej starali się skierować mnie w stronę właściwych wyborów. Zawsze cieszyłam się, mając świadomość, że są dumni z moich sukcesów. Byłam szczęśliwa, mogąc odpłacić im się za cierpliwość i zaufanie.

* W ósmej klasie podstawówki trafiłam do harcerstwa. To dość późny początek, w tym wieku większość dzieci już z tego rezygnuje. Jednak była to decyzja jak najbardziej trafiona. W harcerstwie spotkałam ludzi z niesamowitym systemem wartości. Imponowały mi ich zasady i konsekwencja w działaniu. Udzielili mi wielu wartościowych lekcji, dzięki którym wykształciłam w sobie odruch bezinteresowności. Rozwój duchowy szedł w parze z nabywaniem praktycznych umiejętności. Jako harcerka stałam się zdecydowanie bardziej samodzielna i zaradna.

* Tym, co imponuje mi najbardziej, jest przełamywanie własnych barier. Dlatego moje uznanie budzą wyczynowi sportowcy. Nie mam tu na myśli konkretnych ludzi ani nawet dyscyplin. W każdym sporcie napotyka się przeszkody, do których pokonania potrzebna jest ogromna determinacja. Szanuję wytrwałość sportowców w dążeniu do celu. Walcząc ze swoimi słabościami, udowadniają, że człowiek jest w stanie przesuwać granice swoich możliwości dalej i wyżej.

* Jeśli chodzi o aktorstwo, starałam się unikać wzorowania się na konkretnych postaciach. Nie chciałam kopiować czyjegoś stylu. Zresztą nie potrzebowałam idola jako bodźca do rozwoju. Zawsze dążyłam do prezentowania swojej unikalnej wersji i było to dla mnie wystarczającą motywacją. Nie znaczy to, że nie potrafię docenić kunsztu kolegów i koleżanek po fachu. Istnieją aktorzy, których uważam za bardzo uzdolnionych. Podziwiam chociażby Danutę Stenkę, nie tylko jako aktorkę, ale i osobę. Tyle że nie nazwałabym jej swoim wzorem czy inspiracją.

* Kojarzona jestem głównie z aktorstwem, ale nie jest to mój jedyny zawód. Skończyłam studia prawnicze i pracuję także jako radca prawny. Kariera aktorska jest w dużej mierze uzależniona od zmieniających się trendów i kanonów piękna. Wiele zależy też od kaprysu reżysera czy szczęścia. Poparty ciężką pracą talent to tylko połowa sukcesu. W zawodzie radcy prawnego mam poczucie, że jestem kowalem swojego losu. Liczą się umiejętności, doświadczenie i włożona praca. Osobom stawiającym pierwsze kroki w świecie teatru czy telewizji radzę, aby równocześnie rozwijały się także w innej dziedzinie. W przypadku niepowodzenia w aktorstwie plan awaryjny może okazać się bezcennym zabezpieczeniem.