Uznanie niepodległości Kosowa tworzy niebezpieczny precedens. Oznacza zgodę na dowolną rewizję granic w Europie w przyszłości.
Albańczycy w Kosowie, to nie są bynajmniej Czeczeni w Federacji Rosyjskiej, którym należy się niepodległość. O ile ci ostatni przez stulecia zamieszkiwali swoją ziemię i zostali podbici przez Rosjan, o tyle ci pierwsi zwyczajnie skolonizowali serbską prowincję, mającą dla tego narodu takie znaczenie, jak Wielkopolska, dla Polaków. Jeszcze na początku XX wieku obie nacje: serbska i albańska miały mniej więcej równy udział w populacji Kosowa.
Wojna, w którą zaangażowało się NATO w 1999 r. nie była bynajmniej, tak jak to przedstawiano powszechnie w mediach, interwencją humanitarną. W 1998 r. albańscy partyzanci rozpoczęli działania militarne przeciwko legalnym władzom dążąc do niepodległości. Trudno się dziwić, że władze Serbii starały się chronić swoją mniejszość w Kosowie i dążyły do rozbrojenia albańskich ugrupowań paramilitarnych. Aby prościej zrozumieć co tam się działo, spróbujcie państwo wyobrazić sobie, że na terenie województwa opolskiego powstaje niemiecka organizacja zbrojna, która walczy o niepodległość Opolszczyzny. Czy władze w Warszawie nie wysłałby przypadkiem wojska, aby odzyskać kontrolę nad zbuntowaną prowincją?
W 1999 r. przedstawiciele NATO (niestety również Polska brała w tym udział) twierdzili, że interwencja zbrojna jest konieczna, z uwagi na katastrofę humanitarną i ludobójstwo. O tym że Kosowo ma zostać niepodległe nikt nie słyszał. Wręcz przeciwnie: podkreślano, że pozostanie częścią Serbii. Po wygranej przez NATO wojnie okazało się, że zbrodni ludobójstwa nie było, a dziś okazuje się, że Serbia ma stracić kontrolę nad kolebką własnego państwa.
Jeżeli Kosowo ogłosi niepodległość, a później przyłączy się do Albanii (bo to naturalna konsekwencja pierwszej decyzji), a Unia Europejska i USA to zaakceptują, to jestem ciekawy jak społeczność międzynarodowa będzie przeciwstawiać się przyłączeniu np. obszarów zamieszkanych przez Węgrów na terytorium obecnej Słowacji i Rumunii.
Wojna, w którą zaangażowało się NATO w 1999 r. nie była bynajmniej, tak jak to przedstawiano powszechnie w mediach, interwencją humanitarną. W 1998 r. albańscy partyzanci rozpoczęli działania militarne przeciwko legalnym władzom dążąc do niepodległości. Trudno się dziwić, że władze Serbii starały się chronić swoją mniejszość w Kosowie i dążyły do rozbrojenia albańskich ugrupowań paramilitarnych. Aby prościej zrozumieć co tam się działo, spróbujcie państwo wyobrazić sobie, że na terenie województwa opolskiego powstaje niemiecka organizacja zbrojna, która walczy o niepodległość Opolszczyzny. Czy władze w Warszawie nie wysłałby przypadkiem wojska, aby odzyskać kontrolę nad zbuntowaną prowincją?
W 1999 r. przedstawiciele NATO (niestety również Polska brała w tym udział) twierdzili, że interwencja zbrojna jest konieczna, z uwagi na katastrofę humanitarną i ludobójstwo. O tym że Kosowo ma zostać niepodległe nikt nie słyszał. Wręcz przeciwnie: podkreślano, że pozostanie częścią Serbii. Po wygranej przez NATO wojnie okazało się, że zbrodni ludobójstwa nie było, a dziś okazuje się, że Serbia ma stracić kontrolę nad kolebką własnego państwa.
Jeżeli Kosowo ogłosi niepodległość, a później przyłączy się do Albanii (bo to naturalna konsekwencja pierwszej decyzji), a Unia Europejska i USA to zaakceptują, to jestem ciekawy jak społeczność międzynarodowa będzie przeciwstawiać się przyłączeniu np. obszarów zamieszkanych przez Węgrów na terytorium obecnej Słowacji i Rumunii.