Polacy odkryli nieznany typ kościoła

Badacze natknęli się na założenie świątynne w 2005 roku, jednak dopiero w tym sezonie odsłonili kościół do tego stopnia, że udało się zrekonstruować oryginalny plan założenia i datę jego fundacji. - Kościół klasztorny został zbudowany na planie trójnawowej bazyliki z  centralną wieżą zapewne zwieńczoną drewnianym stropem – to ten element najbardziej nas zaskoczył, gdyż wcześniej nie był rozpoznany w  świątyniach makuryjskich – wyjaśnia prof. Godlewski.

Do kościoła można było wejść dwoma bramami w zachodniej części od  południa i północy. Archeolodzy odsłonili również relikty klatki schodowej, która prowadziła zapewne na empory (balkony), których belkowania były wsparte na kolumnach usytuowanych po zachodniej i  wschodniej stronie centralnej wieży. Sanktuarium zajmowało wschodnią część nawy głównej, ale nie ustalono jeszcze przebiegu oryginalnej przegrody ołtarzowej. W nawie głównej, przy jednym z filarów, zbudowano ambonę ustawioną prostopadle do niego, co również jest nietypowe dla kościołów wznoszonych w rejonie. - Kościół klasztorny był bardzo oryginalnym założeniem sakralnym dotychczas nie rozpoznanym na terenie królestwa Makurii. Tylko dzięki fragmentom naczyń ceramicznych udało się nam określić wiek założenia na  ostatnią dekadę VI wieku – dodaje prof. Godlewski.

Stolicą chrześcijańskiej Makurii, rozciągającej się od północnego obszaru współczesnego Sudanu po południowy Egipt, była aż do upadku w  XIV wieku właśnie Dongola. Polacy prowadzą tutaj prace wykopaliskowe od wielu lat w ramach różnych projektów badawczych. Ekipa prof. Włodzimierza Godlewskiego skupia swoje wysiłki na założeniach architektonicznych wokół tzw. Cytadeli. Badania prowadzone są we współpracy Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW, Zakładu Archeologii Egiptu i Nubii UW i Narodowej Korporacji Starożytności i Muzeów w Sudanie.

zew, PAP